Oogpijn is een frequent voorkomend en zeer ongemakkelijk probleem. Veelal is dit het gevolg van vermoeide ogen of hoofdpijn en verbeteren de klachten spontaan. In sommige gevallen is een pijnlijk oog of zijn pijnlijke ogen een duidelijk teken van een medisch probleem. Oogpijn is dan het gevolg van erg veel mogelijke aandoeningen, infecties en ontstekingen alsook oogafwijkingen. De oorzaken behoeven een medische behandeling. Een juiste en snelle behandeling voorkomt namelijk ernstige of permanente schade aan het oog of de ogen. In een aantal gevallen is het dan ook verstandig om een oogarts te raadplegen. Veel voorkomende pijn aan het oog of de ogen Wanneer de patiënt kampt met pijnlijke ogen als gevolg van oogvermoeidheid, is dit vaak niet zo ernstig. Dit ontstaat bijvoorbeeld door slaapgebrek, stress, overmatig computergebruik, (Computer Vision Syndrome), langdurig lezen of andere langdurige (oog)inspanningen. Hoofdpijn is vaak geassocieerd met oogvermoeidheid. Het verbeteren van vermoeide ogen gebeurt met rust, eventueel een nieuw voorschrift voor een bril of contactlenzen of oogyoga. Slechts af en toe zijn vermoeide ogen het gevolg van oogspierproblemen waarbij ook oogpijn tot uiting komt. Bij deze klachten is het echter eveneens raadzaam om een oogarts te contacteren omdat mogelijk een voorschrift voor een nieuwe bril of contactlenzen nodig is. Het komt tot slot voor dat een patiënt na een oogoperatie pijn heeft aan het geopereerde oog. Medicijnen en rust verbeteren deze klachten.Aandoeningen & pijn in het oog of de ogen Bij enkele aandoeningen komen eveneens pijnlijke ogen tot stand.chemische brandwonden de graft-versus-host ziekte (complicatie na transplantatie) de vogelgriep (griepachtige en longgerelateerde symptomen) diabetische neuropathie (zenuwschade door diabetes met pijn) een allergische reactie op bijvoorbeeld rook, make-up, huidschilfers van dieren (bijvoorbeeld huidschilfers van honden), pollen, … veroorzaakt een ooginfectie hetgeen leidt tot pijnlijke ogen een atypische pneumonie (longontsteking) griep het hantavirus (virale infectie door besmetting met knaagdieren) het Heerfordt-syndroom (sarcoïdose met symptomen aan huid, ogen, longen en zenuwstelsel en bijkomende klachten) het syndroom van Felty (afwijkingen aan bloed, gewrichten, milt) multiple sclerose (chronische auto-immuunaandoening) reumatoïde artritis (ontsteking van gewrichten en organen) sarcoïdose (aandoening met symptomen aan huid, longen, ogen en zenuwstelsel) sinusitis (een infectie in één van de neusbijholten): Hierdoor gebeurt een drukopbouw achter de ogen, waardoor pijn aan beide ogen ontstaat. tics (wrijven in de ogen) Medicatie & pijnklachten aan oog of ogen Niet enkel bij ziekten is oogpijn aanwezig, maar soms veroorzaakt ook medicatiegebruik oogpijn. Vooral bisfosfonaten staan erom bekend om oogpijnklachten te veroorzaken. Deze geneesmiddelen zet de arts in bij botaandoeningen waarbij botpijn tot stand komt.Oogafwijkingen & pijnlijke ogen Pijn aan één oog of beide ogen is het gevolg van diverse oogafwijkingen.Ooginfecties en ontstekingen & oogpijnklachten Verder zijn pijnlijke ogen aanwezig bij ooginfecties en ontstekingen aan het oog of de ogen.Symptomen Locatie van pijn aan oog of ogen Soms vloeit oogpijn voort uit een probleem in het oog of de delen rond het oog.conjunctiva: de conjunctiva staat voor het oogbindvlies. dit is de zeer dunne bedekking van de sclera en de binnenkant van het ooglid cornea (hoornvlies): de heldere voorkant het oog (aan het oogoppervlak) is belangrijk voor het richten van het licht extraoculaire spieren: de buitenoogspieren zijn verantwoordelijk voor de draaibewegingen van het oog iris: het iris of regenboogvlies is het gekleurde deel van het oog, met in het midden de pupil oogkas: de oogkas is een soort benige holte in de schedel waarin het oog en de oogspieren zich bevinden ooglid: buitenbekleding die zorgt dat vocht en andere deeltjes niet in de ogen terechtkomen sclera: de sclera is het witte gedeelte van de ogen zenuwen: zenuwen leveren visuele informatie van de ogen aan de hersenen Soorten oogpijn & bijkomende klachtenOogpijn neemt eigenlijk twee vormen aan: oculaire pijn (pijn aan het oog zelf) of orbitale pijn (pijn aan de oogkas). De betekenis van het woord ‘pijn' is over het algemeen open voor interpretatie. Oogpijn is mogelijk in één oog of in beide ogen. Daarnaast treedt de pijn geleidelijk of plots op. De pijn is soms constant of komt in aanvallen. Soms verergert de pijn bij het maken van oogbewegingen of in andere omstandigheden. De pijn is voorts afkomstig van een probleem aan het oogoppervlak maar soms is pijn aanwezig door een probleem in de diepere oogstructuren. Verder beschrijven patiënten het pijnlijk oog of de pijnlijke ogen als drukkend, brandend, kloppend of stekend. Soms is sprake van een zanderig gevoel in de ogen. Bij een aantal patiënten voelt het alsof een vreemd voorwerp in de ogen aanwezig is. Bij pijn aan het oog treden soms nog andere tekenen op zoals:Diagnose en onderzoeken Contact met de oogarts Bij ernstige pijn of het verlies van het gezichtsvermogen is het belangrijk om medische hulp in te schakelen. Ook patiënten met een chronische aandoening zoals artritis of een auto-immuunziekte, moeten een oogarts bezoeken bij pijn aan het oog of de ogen.VraaggesprekDe arts bevraagt de patiënt eerst over de pijn. Zo wil hij weten of de pijn plotseling of geleidelijk is opgetreden, de pijn constant of in aanvallen aanwezig is, de pijn in één of beide ogen aanwezig is, de pijn verergert bij het maken van bewegingen of in andere omstandigheden, alsook of, en zo ja, welke andere tekenen gepaard gaan met de oogpijn.Diagnostisch onderzoek De oogarts controleert na het vraaggesprek het gezichtsvermogen, de oogbewegingen en de pupilreactie op licht. Om het netvlies te controleren, moet de arts een oftalmoscopie uitvoeren. Dit is een kijkonderzoek van de oogstructuren die zich aan de achterkant van het oog bevinden. Hiervoor verdooft hij eerst het oog of de ogen met speciale oogdruppels, gekend als ‘mydriatica'. De oogarts controleert eveneens de oogboldruk via tonometrie indien hij de patiënt verdenkt van glaucoom. Verder is een oogonderzoek met fluoresceïne aanbevolen bij bijvoorbeeld een hoornvliesletsel. Vermoedt de oogarts dat de pijn afkomstig is van het hoornvlies (bijvoorbeeld veroorzaakt door een vreemd voorwerp), dan plaatst de oogarts oogdruppels in de ogen. Verdwijnt de pijn hierdoor, dan is het hoornvlies (oogoppervlak) de bron van de pijn.Behandeling van medische- en oogziektes ZelfzorgIn de meeste gevallen is medisch advies noodzakelijk. Bij milde oogpijn mag de patiënt niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) nemen zoals ibuprofen. Uitlokkende risicofactoren vermijdt de patiënt, zoals stoffen die een allergische reactie opwekken, wrijven in het oog, langdurig computergebruik, roken, … Verder zorgt de patiënt voor een gezonde levensstijl met onder andere een gevarieerde en gezonde voeding, voldoende drinken (geen alcohol) en voldoende slaap. Dankzij deze eenvoudige tips verbetert niet alleen de ooggezondheid maar ook de algemene gezondheid. Het is tot slot aanbevolen om bij een overgevoeligheid aan licht een zonnebril of een hoed met een brede rand te dragen. Alle andere behandelingen voert een oogarts uit. Hij moet eerst aan de hand van diverse onderzoeken de oorzaak van oogpijn bepalen.Professionele medische zorgen De medische behandeling hangt af van de diagnose en de ernst van het probleem.AandoeningenHeel wat mogelijke aandoeningen veroorzaken oogklachten, en de behandeling daarvan is heel variabel. Medicatie, medische procedures en chirurgie zijn meestal inzetbaar.MedicatieWanneer het gebruik van bepaalde medicijnen leidt tot pijnlijke ogen, dan bekijkt de arts of hij een andere dosis of een ander geneesmiddel inzet. De patiënt overlegt steeds alle bijwerkingen zoals oogpijn met de arts, en gaat niet zelf aan de dosis sleutelen of het medicijn stopzetten.OogaandoeningenEnkele oogaandoeningen zijn eveneens behandelbaar met medicatie. Af en toe is bij ernstige schade aan het hoornvlies wel een hoornvliestransplantatie vereist. Verdere medische behandelingen zijn evenwel soms noodzakelijk om het gezichtsvermogen te redden of te verbeteren, of om complicaties te voorkomen. Lasertherapie (zoals bij glaucoom) of een operatie behoren dan tot de mogelijkheden.Ooginfecties en ontstekingen in het oogDe behandeling van infecties gebeurt veelal met antibiotica (bestrijden bacteriën), antimycotica (bestrijden schimmels) en antivirale geneesmiddelen (bestrijden virussen). Bij sommige ontstekingen, zoals een oogzenuwontsteking, is corticosteroïde medicatie nodig (krachtige ontstekingsremmers). Vaak moet de patiënt oogdruppels via correcte oogdruppelrichtlijnen, maar de medicijnen zijn ook beschikbaar in tabletvorm.Prognose van oogpijn De prognose is erg variabel en afhankelijk van de oorzaak. Bij ‘normaal pijnlijke ogen' is de oorzaak meestal goed en snel te identificeren alsook te behandelen. Sommige (oog)ziekten zijn dankzij medicatie of een operatie ook permanent te verhelpen en komen niet of zelden terug. Andere afwijkingen vragen een langdurige behandeling waarbij slechts een langzaam herstel optreedt. In een aantal omstandigheden, zoals bij een oogtrauma of glaucoom, is het niet altijd mogelijk om het gezichtsvermogen te redden. Oogartsen adviseren tot slot om regelmatig een oogonderzoek te laten uitvoeren; dit voorkomt veel oogklachten waaronder oogpijn. Lees verder

Het humaan papillomavirus is bij vrijwel alle mensen wereldwijd aanwezig en veroorzaakt bij de aanwezigheid van een zwak immuunsysteem kleine wratten, soms ook rond de oogstructuren. Deze oogwratjes vereisen een professionele medische behandeling omdat anders ernstige problemen ontstaan met het gezichtsvermogen. De behandeling van een snel besmettelijke oogwrat gebeurt meestal niet met zuur of andere bijtende stoffen wat normaal gezien wel gebruikelijk is bij het verwijderen van wratten op andere plaatsen. De bijtende stof dringt anders snel het oog binnen wat leidt tot ernstige of zelfs permanente schade aan het oog wat leidt tot een verminderd gezichtsvermogen. Enkele thuisbehandelingen zijn wel mogelijk bij oogwratten om zo professionele medische hulp te vergemakkelijken. Oorzaak van wratten rond de ogen: Virus Alle wratten, dus ook oogwratten, zijn het gevolg van een infectie met het humaan papillomavirus (HPV). Dit virus bevindt zich eigenlijk letterlijk en is zeer besmettelijk. Dit virus komt heel snel bij mensen terecht, net zoals het krijgen van een verkoudheid. De verspreiding gebeurt van persoon tot persoon of bij het aanraken van een besmet voorwerp. Heel veel mensen hebben echter een immuniteit ontwikkeld voor de verschillende virusstammen waaraan ze blootgesteld zijn en ontwikkelen nooit een wratje. Wanneer het virus in het lichaam zit, blijft het soms jarenlang onzichtbaar aanwezig, zonder symptomen te veroorzaken. Maar het virus activeert mogelijk wanneer het immuunsysteem verzwakt. En dan verspreidt het zich mogelijk snel naar de ogen.Soorten oogwratten Oogwratten bestaan in verschillende vormen. Zowel filiforme (draadvormige), gewone als platte wratten zijn mogelijk rond de ogen.Filiforme wratten Filiform is de medische term voor ‘draadvormig'. Een wrat op het ooglid is vrijwel steeds een filiforme wrat. Deze meestal pijnloze wratjes zijn vaak langwerpiger in vorm dan andere soorten wratten. Sommige wratjes zijn lang en hangen dan over de oogleden. Eén wrat of clusters (groepjes) van wratten ontwikkelen zich aan de ogen. De wratten jeuken waardoor patiënten snel gaan krabben en bloedingen ontstaan. Door deze krabletsels en bloedingen ontstaan mogelijk sneller secundaire infecties. Krabben is bijgevolg uit den boze.Gewone huidwrat Een gewone huidwrat heeft is huidkleurig en voelt ruw aan. Ze komen meestal niet voor op de oogleden, maar soms bevinden ze zich wel in de buurt van het oog, namelijk aan de zijkant of in het binnenste deel van de neusbrug. Soms worden gewone huidwratten erg groot en daarom is zeker een medische behandeling vereist.Platte wrat Platte wratten verschijnen het vaakst bij kinderen en tieners. Deze erg kleine wratten zijn meestal in clusters aanwezig. De kleur varieert van huidkleurig tot een iets donkerdere kleur dan de omringende huid. De platte wratten zijn meestal te vinden op de armen, de handen en de nek, maar de mond en het ooggebied is ook vaak getroffen.Locatie van wratjes aan het oog Op het oog Een wratje dat zich echt op het oog zelf bevindt, is gekend als een ‘conjunctivaal papilloom'. Dit klein bloemkoolvormig wratje groeit direct op het slijmvlies en bedekt hierdoor het oog en de oogleden.Onder het oog Als de wrat onder het oog ligt, is het net als alle andere wratten rond het oog aanbevolen om medische hulp in te roepen. Soms treedt trouwens toch schade op aan de gevoelige zenuwen onder het oog bij een verkeerd gebruik van een bijtend middel. De huid onder het oog is ook erg dun en breekbaar en daarom zeer vatbaar voor littekens.In de buurt van de ogen Wratten die dicht bij de ogen liggen, maar niet direct op het ooggebied, zijn meestal platte wratten of gewone wratten. De hersteltijd van platte wratten bedraagt soms meerdere maanden maar meestal verdwijnen ze wel spontaan. Wanneer de wratten zich niet te dicht bij de oogstructuren bevinden, mag de patiënt wel zelf mildere wratbehandelingen toepassen, maar hij moet wel strenge voorzorgsmaatregelen nemen. Bij twijfel is het standaard nodig om een arts te raadplegen.Behandeling oogwratjes: Altijd medische zorg nodig Gevoelige oogstructuren vereisen professionele hulp De patiënt mag niet zelf proberen een oogwratje weg te snijden, te bevriezen of weg te branden, want de zeer gevoelige oogstructuren lopen hierbij zeer snel (permanente) schade op. Wratjes rond de ogen zijn vrijwel steeds goed te behandelen door een arts. Harde thuisbehandelingen voor het verwijderen van wratten rond de ogen (zoals bijvoorbeeld met salicylzuur) zijn met andere woorden onnodig en ook volledig onbetrouwbaar. Bovendien is medische hulp nodig omdat het HPV-virus eveneens soms oogtumoren (in het oogbindvlies) veroorzaakt. De arts verwijdert oogwratjes met behulp van lasertherapie, elektrocauterisatie (verbranden met warmte), chirurgische verwijdering of bevriezing (cryotherapie). Hiervoor kijkt hij goed naar de locatie en grootte van het wratje, want niet altijd is elke techniek toepasbaar.Besmetting voorkomenWratten op of rond de ogen zijn net als gewone wratten besmettelijk. Het is bijgevolg belangrijk om de wrat nooit aan te raken. Gebeurt dit toch, dan is het nodig om de handen onmiddellijk daarna met water en zeep te wassen. Op die manier voorkomt de patiënt dat de infectie zich verspreidt naar het andere oog of naar anderen. Verder mag de patiënt geen persoonlijke voorwerpen zoals servetten, handdoeken, scheerapparaten enzovoort delen met anderen ter voorkoming van de virale infectie.Zelfzorgtips bij oogwratten Medische hulp is altijd nodig maar soms helpen enkele huishoudmiddeltjes om wratten te verkleinen en de medische behandeling zo te vergemakkelijken.Ducttape: Ducttape toepassen op een gebied rond de ogen en dit dagelijks vervangen, irriteert de huid waar het virus zich bevindt waardoor de wrat sneller loskomt. Het is evenwel niet de bedoeling om ducttape over de wimpers of de gevoelige huid te plaatsen. Ook moet de patiënt rustig de ducttape verwijderen en weer vervangen. Het duurt circa drie weken vooraleer het wratje stilaan begint los te laten. Knoflook: Knoflook is een natuurlijk antiviraal middel. Het stimuleert het immuunsysteem te om het virus af te weren. Knoflook eten en knoflook (teentjes of sap) aanbrengen op de wrat zijn mogelijk. Warm water: De wratten en de omgeving rond de wratten in 10 tot 25 minuten onderdompelen in warm water of gedurende 10 tot 25 minuten een warm kompres aanbrengen voor het oog, doet eveneens het wratje verkleinen of verdwijnen. Lees verder

Een keratoacanthoom (keratoacanthoma) is een snelgroeiende goedaardige huidtumor. Meestal ontstaat dit huidletsel op een plek die is blootgesteld aan de zon, al is dit niet altijd het geval. De tumor brengt buiten de fysieke verschijning geen andere symptomen met zich mee. De arts verwijdert meestal de tumor omdat het huidletsel bijna niet te onderscheiden is van een plaveiselcelcarcinoom, een vorm van huidkanker. Onbehandeld verdwijnt de tumor wel, maar dit kent dan een heel lange duurtijd en daarnaast houdt de patiënt hieraan een litteken over. Wanneer de arts het huidletsel verwijdert heeft, is de prognose zeer goed. Het is tot slot nodig om zich voldoende te beschermen tegen de zon om deze goedaardige gezwellen te voorkomen. Epidemiologie keratoacanthoom Ongeveer 6-106 op 100.000 menen zijn getroffen door een keratoacanthoom. De prevalentie is het laagst in Hawaï en het hoogst in de Verenigde Staten, maar Emedicine meldt slechts enkele landen waar prevalentiestudies gebeurd zijn. Daarnaast vormt zich een probleem met betrekking tot de definitie van een keratoacanthoom. Sommige wetenschappers melden dat een keratoacanthoom een milde vorm is van een plaveiselcelcarcinoom (vorm van huidkanker), terwijl anderen de goedaardige huidtumor als een aparte entiteit zien. Daarnaast is het verschil tussen de huidkanker en een keratoacanthoom zelfs na grondig onderzoek soms niet te achterhalen. De prevalentie- en incidentiegegevens zijn daarom erg variabel. Zestigplussers zijn het vaakst aangetast door een keratoacanthoom en de medische literatuur meldt slechts zelden patiënten jonger dan twintig jaar. Mannen zijn dubbel zo vaak als vrouwen aangetast door de huidtumor. Mensen met een blanke huidskleur krijgen het vaakst te maken met het huidgezwel.Oorzaken en risicofactoren: Door blootstelling aan de zon De oorzaak van een keratocanthoom is niet bekend, maar de blootstelling aan zonlicht speelt een rol in de totstandkoming van dit gezwel. In sommige gevallen volgt het huidletsel na een verwonding aan de huid, na de blootstelling aan ultraviolet licht of na de blootstelling aan chemische kankerverwekkende stoffen (zoals pek en teer). Ook is mogelijk het humaan papillomavirus geassocieerd met de ziekte. Genetische factoren en de toestand van het immuunsysteem spelen tevens een rol in de totstandkoming van keratoacanthomen. De huidletsels komen tot slot voor bij het Muir-Torre syndroom, een erfelijke aandoening waarbij naast keratoacanthomen, vaak dikkedarmkanker of een andere vorm van kanker optreedt.Symptomen: Snelgroeiende knobbel met hoornprop zonder pijn Een keratoacanthoom verschijnt voornamelijk op de armen, de handen, de oren, de romp, het gezicht, de nek en de rug, al presenteert de aandoening zich mogelijk op andere plaatsen.Vaak Meestal heeft de patiënt slechts één keratoacanthoom, al zijn ook meerdere letsels mogelijk en dit dan vooral bij patiënten met een verzwakt immuunsysteem. Eerst ontstaat een klein, vast, rond, huidkleurig tot rood bultje. Dit groeit in circa twaalf weken uit tot een zeer symmetrisch koepelvormig knobbeltje met een glad, glanzend oppervlak en een kenmerkende inzinking met een hoornprop (keratine) in het midden. Het uiterlijk van een keratoacanthoom doet daarom sterk denken aan een vulkaan. De meeste letsels hebben een grootte van één tot drie centimeter in diameter. Soms is een letsel echter groter want in de medische literatuur is sprake van een grootte tot vijftien centimeter. In zeldzame gevallen heeft een keratoacanthoom een gele talgkleur. Pijn, jeuk of een bloeding komen verder niet voor bij deze goedaardige huidtumor.Zelden Een keratoacanthoom verschijnt zelden onder de nagels, en dan met name onder de distale nagelplaat van de duim (subunguaal keratoacanthoom). Dit wel pijnlijke gezwel veroorzaakt mogelijk schade aan het onderliggende bot. In de medische literatuur is eveneens sprake van een keratoacanthoom dat optreedt in het oogbindvlies (conjunctiva). Ook is in de medische literatuur reeds melding gemaakt van een patiënt die een keratoacanthoom had op een plaats die niet blootgesteld werd aan de zon. Dit huidletsel verscheen namelijk in een neusgat waardoor een gezwollen neus optrad.Diagnose en onderzoeken huidletsel Een diepe huidbiopsie is nodig bij de aanwezigheid van een keratoacanthoom. Het verschil tussen een keratoacanthoom en een goed gedifferentieerd plaveiselcelcarcinoom is moeilijk. Daarom moet de arts zorgvuldig de geschiedenis van de symptomen van de patiënt (snelgroeiend, pijnloos knobbeltje met hoornprop), de klinische bevindingen en de histopathologie bekijken om onnodige grote chirurgische behandelingen te voorkomen. Af en toe bootst het huidknobbeltje ook nog volgende aandoeningen na:Behandeling huidgezwel Over het algemeen is een eenvoudige chirurgische uitsnijding, of het uitlepelen van het huidletsel (curettage) met het elektrisch dichtschroeien van de bodem, voldoende om een keratoacanthoom te verwijderen. Kleine bloedingen stelpen na het verwijderen van de tumor, gebeurt door het dichtbranden van de bodem (elektrocoagulatie). Hitte is bovendien nodig om de onderste laag cellen van het keratoacantoom te verwijderen om een terugkeer van het huidletsel te voorkomen. Deze procedure gebeurt onder lokale verdoving in een poliklinische setting in het ziekenhuis waardoor de patiënt na het verwijderen van het keratoacanthoom weer naar huis mag.Prognose goedaardige huidtumor is goed Een keratoacanthoom groeit aanvankelijk gedurende enkele weken erg snel, blijft dan een tijdje stabiel en verdwijnt uiteindelijk vanzelf na ongeveer vier tot zes maanden (en maximum tot één jaar). Een chirurgische verwijdering is echter nodig om zeker te zijn dat de huidtumor geen vorm van kanker is. Kiest de patiënt er voor om de huidtumor niet te laten behandelen, dan verdwijnt het huidletsel maar laat het wel een litteken na.Complicaties keratoacanthomen Soms ontstaan meerdere letsels die lokaal infiltreren in omliggende weefsels en daar schade aanrichten. Zeer sporadisch ontaardt een keratoacanthoom in een plaveiselcalcarcinoom. Lees verder

Het verlies van het gezichtsvermogen door glaucoom is onomkeerbaar. De behandeling van deze oogaandoening bestaat uit oogdruppels, tabletten, laserchirurgie, chirurgie of een combinatie van deze behandelingen. Een goede behandeling van de oogziekte glaucoom is mogelijk dankzij een vroege detectie. Veelal blijven patiënten dankzij een medische en/of chirurgische behandeling hun gezichtsvermogen behouden. Soms bereikt de oogarts met oogdruk verlagende medicatie bij glaucoom niet het gewenste resultaat, of zijn er onaanvaardbare bijwerkingen aanwezig bij de patiënt. In dat geval stelt de oogarts een conventionele chirurgische ingreep: trabeculectomie. Inhoud trabeculectomie: Patiënt met glaucoom behandelen Lasertherapie is bij de oogaandoening glaucoom een mogelijke behandelingswijze. Wanneer deze therapie echter niet leidt tot een lagere oogdruk, is conventionele chirurgie aanbevolen. De meest voorkomende conventionele chirurgische ingreep is een trabeculectomie, ook wel bekend als filtratiechirurgie. Deze ingreep voert een chirurg zowel uit in open-hoek- als gesloten-hoek glaucoom. Bij deze behandeling maakt de chirurg een opening in de sclera (het witte deel van het oog) zodat het overtollig oogfluïdum (kamerwater) weg kan vloeien uit het oog. Hierbij omzeilt het vocht de verstopte afvoerkanalen van het trabekelsysteem (afvoersysteem). Als de vloeistof door de nieuwe drainage-opening vloeit, ontstaat een soort "luchtbel" (bleb, (vocht)blaasje). Dit is een teken dat het fluïdum afvoert uit de ruimte tussen de sclera en conjunctiva (oogbindvlies). Deze luchtbel is niet zichtbaar voor anderen tenzij van zeer dichtbij. De beoogde oogdruk bereikt de patiënt vervolgens geleidelijk aan pijnloos dankzij dit "gecontroleerde lek".Voor de ingreep De patiënt geeft best tijdig aan de arts door welke medicatie hij gebruikt. Bloedverdunners staakt de patiënt namelijk best enige dagen tot weken voor de operatie. Normaal gezien neemt de patiënt de oogdruk verlagende medicatie tot de dag van de operatie. De behandeling gebeurt poliklinisch bij volwassen patiënten waardoor de patiënt meteen naar huis mag na de ingreep. Soms blijven kinderen wel een nacht ter observatie in het ziekenhuis. De patiënt krijgt een lokale of algehele narcose voor de operatie. Dit is afhankelijk van vele factoren waaronder de voorkeur van de oogarts, de gezondheid van de patiënt, de ernst van de glaucoom enzovoort.Tijdens de ingreep: Verlagen van de oogdruk via chirurgie De operatie kent een tijdsduur van ongeveer één uur. De patiënt krijgt eerst wat verdovende oogdruppels toegediend. Soms krijgt hij eveneens een kalmerend medicijn toegediend zodat hij zich comfortabel voelt bij de operatie. Daarna krijgt de patiënt steriele lakens over zijn gezicht en lichaam. De chirurg houdt het te opereren oog uiteraard wel vrij. Op die manier blijft het hele operatiegebied proper en steriel. De chirurg neemt vervolgens een speciaal instrument (spreider) om het oog continu open te houden. Op die manier is het niet erg dat de patiënt zou knipperen want het oog blijft toch open. Daarna gebeurt de trabeculectomie zelf (zie: "inhoud ingreep").Na de ingreep Meteen na de ingreep is het oog afgedekt met een kapje ter bescherming. Dit plastic beschermkapje blijft zitten totdat de verdoving is uitgewerkt. Patiënten dragen voorts best 's nachts het beschermkapje zodat ze niet per toeval in het geopereerde oog wrijven. Doordat de patiënt tijdelijk niet in staat is om diepte en afstanden in te schatten, mag hij niet zelf naar huis rijden met de auto. Hij voorziet bijgevolg vervoer. De glaucoommedicatie staakt de patiënt meestal zodat het het fluïdum wegebt. De patiënt neemt na de ingreep viermaal per dag antibiotische druppels alsook nog iedere twee uur prednisolon druppels (corticosteroïden) die ontstekingsremmend werken. Deze druppels neemt de patiënt tot één à twee maanden na de operatie. Normaalgezien meldt een patiënt zich enkele dagen na de ingreep weer aan bij de oogarts voor een eerste controlebezoek. Het aantal postoperatieve bezoeken aan de arts varieert per patiënt en ook het herstel is individueel bepaald. De oogarts bekijkt in ieder geval de luchtbel om zeker te zijn dat het overtollige vocht nog wegvloeit uit de nieuwe opening. Een aantal activiteiten zoals autorijden, lezen, buigen en zwaar tillen mag de patiënt twee tot vier weken na de operatie hervatten. Verder zijn gebruiken sommige patiënten laxeermiddelen (geneesmiddelen bij obstipatie) indien ze last hebben van constipatie. Persen verhoogt namelijk het risico op bloedingen en veroorzaakt schade aan de oogzenuw.Complicaties Sporadisch sluit de chirurgisch gemaakte drainageopening zich en stijgt de oogdruk weer. Het lichaam probeert namelijk de nieuwe opening te genezen en aanziet dit als een soort "wonde" die het lichaam moet dichten. Deze complicatie komt meer voor bij jongeren, patiënten met een donkere huidskleur en patiënten die eerder al oogoperaties gehad hebben. Veel chirurgen voeren daarom een trabeculectomie uit met een anti-fibrotisch middel dat ze tijdens de operatie tegen het oog plaatsen. Een antifibrotisch middel is in medische termen een middel dat littekenvorming in de herstelperiode mindert. Het meest voorkomende anti-fibrotisch middel dat de chirurg gebruikt is mitomycine-C, maar ook 5-fluorouracil, of 5-FUtBij sommige patiënten slaat een trabulectomie niet aan; zij moeten soms opnieuw onder het mes, of hebben andere behandelingen nodig. Daarnaast ziet een patiënt wazig (wazig gezichtsvermogen), krijgt hij bloedingen in het oog of verliest hij plots permanent zijn centraal gezichtsvermogen. Zeer sporadisch treedt een verhoogde oogdruk op (maligne glaucoom), en ook een te lage oogdruk (lekkende luchtbel) komt voor. Net na of zelfs lang na de operatie treedt mogelijk een infectie op. Op lange termijn is het ontwikkelen van cataract een mogelijke complicatie. Hangende oogleden en voortdurende wijzigingen in de oogzenuw aan de achterkant van het oog komen eveneens voor.Prognose Ongeveer 50% van de patiënten heeft gedurende langere tijd geen glaucoommedicatie meer nodig na de operatie. Ongeveer 35 tot 40% van de patiënten die nog steeds medicatie nodig heeft, houdt de oogdruk beter onder controle. Soms is echter een heroperatie en/of een andere behandeling vereist omdat de trabeculectomie niet het gewenste effect heeft bereikt. De chirurg overweegt eventueel een drainage met een Baerveldt-implantatie indien de trabeculectomie mislukt is. Lees verder

De unieke structuur van het menselijk oog en de directe blootstelling van het oog aan de omgeving maakt het kwetsbaar voor een aantal ongewone infectieziekten. Een ooginfectie is het gevolg van bacteriën, virussen, parasieten en zelden ook schimmels. Veel verschillende soorten schimmels veroorzaken mogelijk ooginfecties. De symptomen doen denken aan infecties die het gevolg zijn van andere micro-organismen, maar ze zijn doorgaans ernstiger bij een schimmelinfectie die de ogen treft. Bekende symptomen zijn bijvoorbeeld oogpijn, rode ogen en een wazig gezichtsvermogen. Schimmelinfecties aan de ogen leiden soms wel tot zeer ernstige oogproblemen. Het is bijgevolg belangrijk om bij tekenen van een ooginfectie meteen medische hulp in te roepen want enkel een medische behandeling voorkomt verdere schade. Soorten schimmels die ooginfecties veroorzaken Veel verschillende soorten schimmels veroorzaken ooginfecties zoals:Aspergillus: Aspergillus is een veel voorkomende schimmel die leeft in binnen- en buitenomgevingen. Candida: Candida is een soort schimmel die normaal op de menselijke huid en op de slijmvliezen leeft. Fusarium: Fusarium is een schimmel die leeft in de omgeving en dan vooral op de bodem en op planten. Oorzaken van schimmelinfecties aan de ogen Een oogletsel is de meest voorkomende oorzaak van een schimmelinfectie die de ogen treft. Een ooginfectie veroorzaakt door een schimmel, is niet overdraagbaar van persoon tot persoon.behandeling aan het oog: Oogchirurgie of een oogbehandeling waarbij de oogarts corticosteroïden (krachtige ontstekingsremmers) injecteert in de ogen, vormen risicofactoren. besmette producten: Sommige schimmelinfecties aan de ogen zijn te wijten aan besmette producten zoals contactlensvloeistof, irrigatieoplossing en kleurstoffen die de oogarts gebruikt tijdens een oogoperatie. oogletsel: Een oogletsel (door een tak of een doorn of ander plantaardig materiaal) is de vaakst voorkomende oorzaak van een schimmelinfectie aan de ogen. Door deze wonde zijn schimmels in staat om het oog binnen te dringen en daar een infectie te veroorzaken. schimmelinfectie via de bloedbaan: Zelden verschijnen schimmelinfecties aan de ogen na een schimmelinfectie via de bloedbaan, zoals bijvoorbeeld candidemie die zich verspreidt naar het oog. Risicofactoren Schimmelinfecties aan de ogen komen vaker voor in volgende omstandigheden:contactlenzen dragen de blootstelling aan besmette medische producten die in contact komen met het oog een chronische oogziekte waarbij het oogoppervlak aangetast is een schimmelinfectie die verspreid is via het bloed (zoals candidemie of oculaire histoplasmose) een verzwakt immuunsysteem door diabetes mellitus (suikerziekte) en het langdurig gebruik van corticosteroïden oogbeschadiging, vooral met plantaardig materiaal (bijvoorbeeld doornen of takken) oogchirurgie (meestal een staaroperatie) Symptomen Locatie Diverse delen van het oog zijn mogelijk getroffen bij schimmelinfecties aan de ogen.conjunctivitis: Heel af en toe veroorzaken schimmels een ontsteking van het oogbindvlies. endoftalmitis: Hierbij is de binnenkant van het oog geïnfecteerd. Exogene endoftalmitis veroorzaakt door schimmels treedt op nadat de schimmelsporen in het oog komen door een externe bron. Endogene endoftalmitis komt tot uiting wanneer een bloedbaaninfectie (bijvoorbeeld candidemie) zich verspreidt naar één of beide ogen. keratitis (Fusarium-keratitis of fungale keratitis) is een infectie van de heldere voorste laag van het oog (het hoornvlies); meestal is deze het gevolg van de Fusarium-schimmels. Tekenen De symptomen van een ooginfectie veroorzaakt door schimmels komen meestal enkele dagen tot weken tot uiting nadat de schimmels in het oog zijn terechtkomen. De symptomen van een schimmelinfectie aan de ogen zijn vergelijkbaar met de symptomen van andere soorten ooginfecties (zoals bacteriële ooginfecties) en omvatten:Diagnose en onderzoeken Naar de oogartsBij het bemerken van mogelijke tekenen van een infectie, is het belangrijk om de eventuele contactlenzen uit te doen en een oogarts te raadplegen. Schimmelinfecties aan de ogen zijn zeldzaam maar veroorzaken snel ernstige schade aan de ogen, waardoor permanente blindheid zelfs mogelijk is. Het is verder verstandig om de contactlenzen en al het gebruikte materiaal rond het reinigen en bewaren van de lenzen mee te nemen naar de oogarts.Diagnostisch onderzoekDe oogarts voert een grondig oogonderzoek uit van de ogen en neemt mogelijk een klein stukje weefsel of vocht uit het oog. Dit monster stuurt hij naar een laboratorium voor verder cultuur- of microscopisch onderzoek. Een cultuur is de gouden standaard voor het diagnosticeren van een ooginfectie veroorzaakt door schimmels.Behandeling door oogarts De behandeling voor een schimmelinfectie van de ogen hangt af van de ernst van de ooginfectie, de aangetaste delen van het oog en het type schimmelinfectie. De oogarts zet normaal gezien antischimmelmedicijnen in, in medische termen bekend als ‘antimycotica'. De toediening van de antischimmelmedicatie gebeurt via oogdruppels, tabletten die de patiënt via de mond moet innemen, intraveneuze medicatie (toegediend via een ader) of een ooginjectie. Lukt het niet om op deze manier de schimmelinfectie te bestrijden, dan is mogelijk een operatie nodig zoals een hoornvliestransplantatie, een verwijdering van het glasvocht uit het binnenste van het oog (vitrectomie) of, in extreme gevallen, zelfs een verwijdering van het oog (enucleatie).Prognose van problemen aan het oog De prognose is variabel en hangt af van het tijdstip waarop de patiënt de oogarts bezoekt. Over het algemeen geldt dat het zoeken van vroege medische hulp de kans op blijvende schade door een schimmelinfectie verkleint.Preventie van schimmelinfectie aan het oog Het is belangrijk om de ogen goed te beschermen (oogbescherming) wanneer mensen gaan werken met plantaardig materiaal. Verder is een correcte contactlenshygiëne nodig bij contactlensdragers. Het regelmatig wassen van de handen is een ander advies dat ook vele andere ziekten en infecties voorkomt. Sommige mensen hebben verder veel vochtige plekken in huis, een perfecte voedingsbodem voor schimmels. Het is belangrijk om deze te laten behandelen zodat het inademen van de schimmelsporen niet gebeurt. Lees verder

De mijt Demodex folliculorum is een soort parasiet die leeft op mensen. Meestal zijn deze mijten ongevaarlijk en veroorzaken ze geen symptomen. Wanneer zich echter grotere aantallen D. folliculorummijten op het lichaam bevinden, is sprake van de parasitaire aandoening haarzakjesmijt. Door deze aandoening kampt de patiënt met diverse symptomen, zoals bultjes aan het gezicht, een droge en jeukende huid en irritatie aan de wimpers. Een huidbiopsie bevestigt het abnormaal hoge aantal mijten. De behandeling bestaat uit een goede gezichts- en ooghygiëne en diverse medicijnen om de mijten te doden. Synoniemen van haarzakjesmijt Haarzakjesmijt is ook bekend als:Demodicose Demodicosis Demodex rosacea haarfollikelmijt pityriasis folliculorum. Epidemiologie van D. folliculurummijten D. folliculorummijten komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, waarbij patiënten van twintig tot dertig jaar het meest getroffen zijn. Ook patiënten van middelbare leeftijd en kinderen zijn mogelijk aangetast.Oorzaken: Toename van mijten rond haarzakjes D. folliculorummijten leven in of rond de haarzakjes. Ze voeden zich met de dode huidcellen, talgafscheidingen en hormonen die zich daar opbouwen. Deze mijten leven meestal op het gezicht, en dan vooral op de oogleden en wimpers. In sommige omstandigheden ontstaat een toename van deze gezichtsmijten. In de lederhuid komen dan eitjes en uitwerpselen terecht. Het lichaam reageert hierop door een ontsteking tegen de huidmijten te veroorzaken, wat leidt tot de symptomen van haarzakjesmijt.Risicofactoren van groter aantal gezichtsmijten Aandoeningen Patiënten met een voorgeschiedenis van kanker of een leverziekte krijgen sneller te maken met een overgroei van de D. folliculorummijten. Voorts hebben patiënten met een hiv-infectie een verzwakt immuunsysteem en daarom kampen ze ook vaak met hogere aantallen mijten.Genetica Sommige andere patiënten zijn mogelijk genetisch gevoelig voor D. folliculorum en dus gevoeliger voor de aanwezigheid van de mijten.Huidaandoeningen Ook zijn D. folliculorummijten soms in grotere aantallen aanwezig bij patiënten met bepaalde huidaandoeningen:androgenetische alopecia (androgene alopecia) blefaritis niet-specifieke gezichtsdermatitis rosacea Androgenetische alopeciaAndrogenetische alopecia (androgene alopecia) is een erfelijke haaraandoening die zowel mannen als vrouwen treft en dan haaruitval en kaalheid veroorzaakt. Een chemische stof die mijten produceren, veroorzaakt mogelijk een ontstekingsreactie die de haarzakjes aantast. De Demodex-mijten veroorzaken androgenetische alopecia niet, maar ze verergeren de aandoening mogelijk wel.BlefaritisBlefaritis is een ontsteking van de oogleden die korsten, waterige ogen en rode ogen met zich meebrengt. Bij patiënten met blefaritis komen hoog aantallen Demodex-mijten voor.Niet-specifieke gezichtsdermatitisNiet-specifieke dermatitis (huidontsteking) op het gezicht gaat ook gepaard met een hoger aantal Demodex folliculorummijten. Symptomen van deze huidontsteking op het gezicht zijn jeuk, acneachtige vlekjes en vlekken rond de lippen.RosaceaRosacea is een inflammatoire huidaandoening waarbij een patiënt bloost in het gezicht en rode en droge huidletsels heeft in het gezicht. Patiënten met rosacea hebben tot vier keer meer Demodex-mijten op zijn gezicht dan normaal. D. folliculorummijten zijn ook aanwezig in de traanbuisjes van patiënten met oculaire rosacea waarbij de ogen getroffen zijn.Medicatie Patiënten met een zwak immuunsysteem kampen sneller met een groot aantal mijten. Dit zijn vooral patiënten die corticosteroïden (krachtige ontstekingsremmers) nemen, zoals prednison.Symptomen: Rode huid, ogen en wimpers Meestal is slechts één zijde van het gezicht getroffen. De gezichtsmijten veroorzaken op de huid van het gezicht en ook aan de ogen en wimpers symptomen, die doen denken aan de huidaandoening rosacea.huid: blozen of een rode huid, een droge huid, een jeukende huid, een ruw aanvoelende huid, puskopjes op de huid, rode bultjes op de huid, roodheid van het gezicht, vlekjes op het gezicht die doen denken aan acne (ontsteking van de talgklieren), zwellingen van het gezichtogen: droge ogen, een ontsteking van het oogbindvlies (conjunctivitis), een parasitaire ooginfectie, een wazig gezichtsvermogen, een (zanderig gevoel in het oog), irritatie van de oogleden en wimpers, jeukende ogen, oogpijn, rode ogen, uitval van de oogharen (madarose)Diagnose en onderzoeken Lichamelijk en diagnostisch onderzoek De patiënt geeft de arts informatie over zijn medische geschiedenis. Daarna onderzoekt de arts de huid. De gezichtsmijten zijn ongeveer 0,1 tot 0,4 mm lang. De mijten zijn bijgevolg niet met het blote oog te zien. De arts voert bijgevolg een huidbiopsie uit, waarbij hij een monster van de huid wegneemt en dit laat onderzoeken onder een microscoop. Het is belangrijk om de hoeveelheid mijten op de huid te bepalen. Een klein aantal mijten is namelijk wellicht niet de oorzaak van de huidproblemen.Differentiële diagnose De symptomen veroorzaakt door D. folliculorum-mijten verwart de arts soms met acne of een ernstige droge huid.Behandeling via crèmes en goede reiniging van gezicht en ogen De huid van het gezicht is erg gevoelig, dus voor de arts vormen D. folliculorummijten een uitdaging om te behandelen. De arts zet soms crèmes in, zoals crotamiton of permethrine. Dit zijn topische (op de huid aangebrachte) insecticiden die mijten doden waardoor het aantal vermindert. De arts schrijft soms ook lokaal of oraal (via de mond ingenomen) metronidazol voor (beiden antibiotica). Voorts reinigt de patiënt de huid rond de ogen met Demodex-gezichtsdoekjes. Verder is het ook mogelijk om een medicinale alcoholoplossing met een hoge concentratie op het gezicht aan te brengen. Dit brengt de Demodex-mijten naar de oppervlakte. De arts brengt vervolgens stoffen op de huid aan die de mijten doden en de aandoening behandelen. Voor patiënten met een ernstig verzwakt immuunsysteem schrijft de arts ivermectine voor. Bij de aanwezigheid van een ooginfectie, zet de arts antibiotica in. Een goede gezichts- en oogreiniging zijn tot slot nodig.Preventie van parasitaire aandoening Het is belangrijk dat mensen twee keer per dag het gezicht wassen met een zacht reinigende middelen. Babyshampoo is bruikbaar voor het wassen van de oogleden. Verder is het van belang om geen op olie gebaseerde reinigingsmiddelen en vettige make-up te gebruiken, want dit is een ideale voedingsbodem voor de mijten. Voorts houden mensen de huid schoon en droog en behandelen ze eventuele onderliggende aandoeningen, zodat de D. folliculorummijten niet te veel in aantal toenemen. Lees verder

Oogafscheiding is een combinatie van slijm, olie, huidcellen en ander vuil dat zich ophoopt in de hoek van het oog, terwijl de patiënt slaapt. Dit is nat en plakkerig of droog en korstig, afhankelijk van de hoeveelheid oogafscheiding die verdampt. Oogafscheiding is meestal geen reden tot alarm, maar als een verschil bestaat in de consistentie, kleur en de hoeveelheid oogslijm, wijst dit mogelijk op onder andere een ooginfectie, een oogziekte of het fout gebruik van contactlenzen. De meeste oorzaken van oogafscheiding zijn niet ernstig en zijn eenvoudig thuis te behandelen. Een kleine hoeveelheid oogpus is meestal onschadelijk en van korte duur, maar in sommige omstandigheden raadpleegt de patiënt best de oogarts. Een behandeling is sterk afhankelijk van de oorzaak en omvat medicatie en/of zelfzorgmaatregelen. Dankzij enkele tips valt een overtollige oogafscheiding tot slot te voorkomen. Synoniemen oogafscheiding Oogafscheiding is eveneens gekend onder deze synoniemen:oogmucus oogpus oogslijm oogsmurrie rheum Epidemiologie Oogpus komt even vaak bij mannen als bij vrouwen voor. Voorts zijn zowel kinderen als volwassenen aangetast.Functie oogafscheiding De traanfilm zorgt voor oogafscheiding. Oogafscheiding, wat een beschermende functie biedt, is een noodzakelijk onderdeel van een goede ooggezondheid. Dit verwijdert afvalstoffen en potentieel schadelijk afval van de traanfilm en de voorzijde van de ogen. De ogen produceren in feite gedurende dag slijm, maar een continue dunne film van tranen maakt de ogen nat als de patiënt knippert. Hierdoor verwijderen de ogen het oogslijm nog voor het in de ogen nat kan worden. Wanneer de patiënt slaapt, en niet knippert, dan hopen de oogafscheiding en korstjes in de hoeken van de ogen zich op. Het opgehoopte afval kan bijgevolg niet weg, en verzamelt zich dan in de binnenste hoek van het oog, evenals langs de wimperlijn. Oogafscheiding bestaat voornamelijk uit dun, waterig slijm (mucine) dat geproduceerd is door het oogbindvlies alsook door meibom, een olieachtige substantie uitgescheiden door de klieren van Meibom die ervoor zorgt dat de ogen gesmeerd zijn wanneer de patiënt knippert.Oorzaken oogslijm Volgende oogaandoeningen of ooggerelateerde factoren gaan gepaard met een verhoogde of abnormale oogafscheiding:Blefaritis Blefaritis is een chronische ontsteking van de oogleden. Dit is te wijten aan een ontsteking van de haarfollikels van de wimpers of aan een abnormale olieproductie van de klieren van Meibom in de binnenrand van de oogleden. Het oogslijm heeft een gele kleur.ConjunctivitisConjunctivitis staat voor een oogbindvliesontsteking. Hierbij is het oog roze omdat een ontsteking aanwezig is van de binnenkant van de ogen en het oogbindvlies (het dunne membraan dat het oogwit (medische term: sclera) bedekt). Naast jeukende ogen, een zanderig gevoel in de ogen, geïrriteerde ogen en rode ogen, gaat conjunctivitis meestal gepaard met wit, geel of groen oogslijm. Tijdens het slapen vormt zich tevens een korst langs de wimperlijn. In sommige gevallen is de korstvorming op het ooglid zo ernstig dat de ogen tijdelijk gesloten zijn en bijgevolg tijdelijke blindheid optreedt.Contactlenzen Bij het dragen van contactlenzen, ontstaat vaak een hogere oogafscheiding. Dit is te wijten aan bijvoorbeeld een contactlensgerelateerde ooginfectie (foute contactlenshygiëne) of het niet goed zitten van de contactlenzen wat resulteert in droge en geïrriteerde ogen. Ook het extra wrijven in de ogen tijdens het dragen van contactlenzen is een uitlokkende factor voor een hogere oogafscheiding. De patiënt doet best de contactlenzen uit bij deze symptomen en bezoekt een oogarts om een potentieel ernstige oogaandoening uit te sluiten.Dacryocystitis Een ontsteking van het traanzakje (dacryocystitis) is het gevolg van een verstopte traanbuis. De patiënt heeft een pijnlijke en gezwollen bult onder het binnenste ooglid. Naast de pijn en roodheid, zijn veel voorkomende symptomen van dacryocystitis tranende ogen, een witte, kleverige en vezelige afscheiding uit de ogen en een wazig gezichtsvermogen.Diverse ooginfecties Naast conjunctivitis, zijn er vele ooginfecties die een abnormale oogafscheiding veroorzaken. Deze omvatten: oogherpes (een terugkerende virale ooginfectie), fungale keratitis (een zeldzame maar ernstige hoornvliesontsteking veroorzaakt door een schimmel) en Acanthamoeba keratitis (een potentieel verblindende parasitaire infectie meestal veroorzaakt door een slechte contactlenshygiëne of het dragen van contactlenzen bij het zwemmen). Het oogslijm kent een verschillend uiterlijk bij ooginfecties. Dit varieert tussen helder en waterig tot dik, groen en kleverig. Ook deze situatie vereist een grondige oogheelkundige opvolging.Droge ogen Door een ontoereikende traanproductie of disfunctie van de klieren van Meibom ontstaan droge ogen. Dit is een veelal chronische aandoening waarbij het oogoppervlak niet goed gesmeerd is, waardoor irritatie en een ontsteking ontstaat. Symptomen van droge ogen zijn onder andere rood, bloeddoorlopen ogen, een branderig gevoel, een wazig gezichtsvermogen (verminderde gezichtsscherpte) en een zanderig gevoel in het oog. Soms resulteren droge ogen ook in een zeer waterige oogafscheiding.Endoftalmitis Endoftalmitis is een ontsteking in het inwendige van de oogbol, wat leidt tot een glasvochtabces of etterige iritis en soms zelfs tot een ontsteking van het ganse oog (panoftalmie). Deze ernstige ooginfectie waarbij oogafscheiding optreedt, vereist onmiddellijk medische hulp.Hoornvlieszweer Een corneazweer is een soort met abces gepaard gaande infectie van het hoornvlies, meestal veroorzaakt door een trauma aan het oog of een onbehandelde ooginfectie. Als een hoornvliesaandoening geen snelle behandeling krijgt, leiden hoornvlieszweren tot het verlies van het gezichtsvermogen. Oogpijn, roodheid, gezwollen oogleden en een dikke oogafscheiding zijn kenmerkend voor een hoornvlieszweer. Het oogpus is mogelijk zo ernstig dat een hoornvliesvertroebeling ontstaat en het gezichtsvermogen is aangetast.Meibomklierdisfunctie (meibomitis) Bij de oogziekte meibomitis ontstaat een schuimende oogafscheiding, korstvorming op het ooglid, en geel of groen oogpus. Oogirritatie en pijn gaan hiermee gepaard.Oogletsel Een vreemd lichaam in het oog (zoals vuil, zand, zaagsel of een chemische substantie) of een verwonding aan het oog (oogletsel) veroorzaakt een hogere waterige afscheiding als een natuurlijke beschermende reactie. Na een oogtrauma ontstaat een subconjunctivale bloeding, waardoor oogpus of bloed in het oog verschijnt. De patiënt bezoekt onmiddellijk een oogarts of spoedeisende dienst bij een oogtrauma.Orbitale cellulitis Dit is een diepe infectie van het ooglid en de weefsels daaromheen. Het belangrijkste symptoom is een rode, gezwollen, zeer zacht aanvoelend ooglid. Het oog zelf is gezwollen of zelfs gesloten. Het slijm is dik en heeft een groene of grijze kleur. Meestal is het oog slechts aan één oog aangetast. Orbitale cellulitis is mogelijk een complicatie van bacteriële conjunctivitis. De ooginfectie verspreidt zich ook naar binnen, wat veroorzaakt is door een ethmoid sinusinfectie. Bij dit type infectie gaat geen pusvorming gepaard.Strontje Een strontje (hordeolum) is een verstopte Meibomklier aan de basis van het ooglid, meestal veroorzaakt door een geïnfecteerde wimperfollikel. Dit lijkt op een puistje (knobbeltje) op de ooglidrand en gaat gepaard met roodheid, gezwollen oogleden en gevoeligheid of pijnlijkheid in het getroffen gebied. Gele pus, korstjes op de oogleden en pijn bij het knipperen zijn andere mogelijke symptomen. Dit verdwijnt meestal spontaan. Het uitknijpen van een hordeolum is echter niet aanbevolen omdat dit mogelijk de infectie doet verspreiden naar andere delen van het oog. Stafylokokkenbacteriën veroorzaken een strontje.Symptomen Af en toe treden symptomen zoals koorts, hoesten, pijn in het lichaam, een verstopte neus en niezen ook op in combinatie met de oogafscheiding. Dit is meestal het gevolg bij patiënten die kampen met een bacteriële of virale infectie. Een beetje oogafscheiding bij het ontwaken is voorts normaal, maar een overmatig groene of gele afscheiding die gepaard gaat met een wazig gezichtsvermogen, gevoeligheid voor licht (fotofobie) of oogpijn, duidt op een ernstige ooginfectie of een oogziekte. Dit vereist onmiddellijke medische aandacht. De andere bijkomende symptomen zijn sterk afhankelijk van de oorzaak van de oogafscheiding. Bijkomende symptomen zijn onder meer:Diagnose en onderzoeken Contact met de oogarts Een juiste diagnose is de sleutel tot een snelle behandeling met veelal snelle en effectieve resultaten waardoor de kans op complicaties verkleint. Wanneer pijn, zwelling van het oog, of wijzigingen in het gezichtsvermogen optreden in combinatie met een eventuele afscheiding, is het nodig om direct de oogarts te raadplegen.Vraaggesprek De oogarts stelt de patiënt eerst vragen over de kleur, de hoeveelheid, de consistentie en de frequentie van het oogslijm. Vervolgens weet hij ook graag of de patiënt nog bijkomende symptomen heeft, welke medische (oog)problemen de patiënt heeft (gehad) alsook of hij eventuele allergieën (allergische reactie door contact met uitlokkende stof) heeft.Oogonderzoek Hij voert daarna een standaard oogonderzoek uit en bestudeert de ogen met een oogspiegel (oftalmoscopie). Afhankelijk van de verkregen resultaten voert hij nog bijkomende onderzoeken uit. Bij een hoornvlieszweer is bijvoorbeeld een biopsie nodig. Dit weefselmonster laat de oogarts microscopisch onderzoeken zodat hij weet wat de oorzaak is van de zweer en hij in staat is om een effectieve behandeling voor te schrijven.Behandeling Zelfzorg Warme kompressen over de ogen plaatsen helpen dan weer bij jeuk en algemene oogongemak, maar verwijderen tevens oogslijm. Zitten de oogleden aan elkaar geplakt, dan gebruikt de patiënt een washandje dat gedrengd is in heet water dat hij gedurende enkele minuten over de ogen plaatst. Daarna veegt hij voorzichtig het oogpus weg. De oogleden wassen met babyshampoo of een mild reinigingsmiddel helpt ook. Oogmassage is daarnaast aanbevolen om de overtollige olie te verwijderen. Tot slot wrijft de patiënt niet of zo weinig mogelijk in de ogen want hierdoor verspreidt een ooginfectie zich makkelijker en verergeren de symptomen.Professionele medische zorg Zorgt een ooginfectie voor het oogslijm, dan schrijft de oogarts antibiotische of antivirale oogdruppels en oogzalven voor. De oogdruppels gebruikt de patiënt via correcte oogdruppelrichtlijnen. Is de oorzaak te wijten aan oogallergieën, dan zet de arts antihistaminica en decongestiva in om de symptomen te verlichten. Ook oogdruppels zonder conserveringsmiddelen zijn nuttig.Complicaties Overtollige oogafscheiding veroorzaakt mogelijk deze complicaties:droge, jeukende ogen een verlies van het gezichtsvermogen een wazig gezichtsvermogen het onvermogen om de oogleden 's morgens te openen problemen met het hoornvlies rode, bloeddoorlopen ogen verspreiding van de infectie Daarnaast geeft oogpus geen mooi uiterlijk aan de patiënt.Preventie oogpus De patiënt stelt zich niet bloot aan irriterende stoffen als een oogallergie de oorzaak is van het oogpus. Potentieel besmette make-up en oogcosmetica zoals mascara en oogliners gooit de patiënt weg bij een ooginfectie. Ook is het niet aanbevolen om handdoeken en washandjes te delen omdat bacteriën zich hierdoor makkelijker verspreiden. De patiënt raadpleegt daarnaast best regelmatig de oogarts voor een grondig oogonderzoek en hierbij bespreekt hij het gebruik van de contactlenzen. Soms is het beter om naar een ander type contactlenzen over te gaan, bijvoorbeeld daglenzen in plaats van nachtlenzen. Verder is het belangrijk om regelmatig de handen te wassen, vooral wanneer de patiënt mogelijk aan een oogbindvliesontsteking lijdt. Lees verder

De ogen zijn mogelijk geïnfecteerd door schimmels, bacteriën, parasieten en ook virussen. Virale infecties in het oog leiden soms tot een wazig gezichtsvermogen en nog andere symptomen. Afhankelijk van de locatie en het type ooginfectie, is medicatie (in de vorm van oogdruppels) beschikbaar voor het verlichten van de ooginfectie. Diverse soorten virale ooginfecties zijn mogelijk. In de meeste gevallen verdwijnen de klachten vanzelf, maar sommige infecties zijn erg hardnekkig of veroorzaken veel schade aan het gezichtsvermogen, en dan is een intensieve behandeling met medicatie of zelfs een operatie voorhanden. CMV Retinitis CMV retinitis verwijst naar een virale ooginfectie die veroorzaakt is door het cytomegalovirus. Het virus treft het netvlies (retina) van één oog, om even later het andere oog aan te tasten. Niet altijd komen oogproblemen tot uiting, maar vooral bij patiënten met een zwak immuunsysteem (zoals aidspatiënten) zijn wel symptomen mogelijk. Volgende tekenen komen voor:De oogarts zet hierbij medicatie in die via diverse manieren worden toegediend: oraal (via de mond), intraveneus (via een ader) of via een ooginjectie. Soms is een vitrectomie (glasvochtoperatie noodzakelijk om het gezichtsvermogen van de patiënt te redden.Hoornvlieszweer Een hoornvlieszweer (cornea ulcus) is het gevolg van een virus of van een complicatie van oogherpes. De zweer resulteert mogelijk ook uit een oogletsel waarbij een virus zo gemakkelijk het oog kan binnendringen. De symptomen van een hoornvlieszweer bestaan uit oogpijn, oogirritatie, een overgevoeligheid voor licht (fotofobie) en overmatig tranende ogen. Het hoornvlies heeft bij de hoornvliesaandoening verder een eerder wit, mistig uiterlijk, hetgeen een teken is van een zweer. De oogarts schrijft meestal oogdruppels voor om de hoornvlieszweer te behandelen. Om de pijn en het ongemak te verlichten en de genezing te bevorderen, zijn ook speciale verbandlenzen beschikbaar. Deze speciale lenzen bedekken de open zweer. Verder behandelen kunsttranen de droge ogen die ook verschijnen bij deze hoornvliesaandoening.Oogherpes (oculaire herpes) Het herpes simplex-virus veroorzaakt koortsblaasjes op het gezicht en een koortslip, maar het virus is eveneens in staat om de virale ooginfectie te 'oogherpes' veroorzaken. In de meeste gevallen infecteert het virus het hoornvlies, de heldere voorkant van het oog. Dit resulteert meestal in rode ogen, ongemak, een overgevoeligheid voor licht en veranderingen in het gezichtsvermogen. Als de ooginfectie diep in de lagen van het hoornvlies optreedt, ervaart de patiënt hoornvlieslittekens, hetgeen mogelijk resulteert in permanente schade aan het gezichtsvermogen. Dit type virale infectie is moeilijk te behandelen voor de oogarts. Hij zet meestal antivirale oogdruppels in als de infectie zich in de bovenste lagen van het hoornvlies bevindt. Als de infectie diep in het hoornvlies aanwezig is, schrijft de oogarts corticosteroïde oogdruppels voor die de patiënt moet nemen via correcte oogdruppelrichtlijnen. Dankzij deze oogdruppels vermindert de ontsteking in het hoornvlies, waardoor ook de littekens in het hoornvlies verminderen en het gezichtsvermogen weer verbetert. Een langdurige ontsteking en ernstige littekens vereisen mogelijk een hoornvliestransplantatie.Virale conjunctivitis Het oogbindvlies (conjunctiva) is het heldere weefsel dat het wit van het oog bedekt en de onderkant van de oogleden bedekt. Een virus is in staat om een infectie te veroorzaken in dit ooggebied. Bij virale conjunctivitis (soms ook aangeduid als ‘roze of rode ogen') krijgt het wit van het oog een rode kleur. De virale ooginfectie gaat gepaard met oogjeuk, irritatie aan het oog en een oogafscheiding. Daarnaast ervaart de patiënt gezwollen oogleden en een overgevoeligheid voor licht. Virale conjunctivitis is meestal het gevolg van een verkoudheid. De verspreiding van de ooginfectie gebeurt snel van de ene persoon naar de andere. Patiënten met virale conjunctivitis mogen hun ogen niet aanraken. Zo is het mogelijk om de infectie te voorkomen of de verspreiding van de infectie te voorkomen. Een oogarts zet meestal geen oogdruppels in bij virale conjunctivitis. In de meeste gevallen verdwijnt de virale infectie namelijk zonder behandeling. In ernstige gevallen schrijft de oogarts corticosteroïde oogdruppels voor om de symptomen van virale conjunctivitis te verminderen.Zika-virus en virale ooginfectie Vooral in grote delen van Afrika, Azië en het Caribisch gebied en Amerika komt het Zika-virus voor. Een besmette Aedes Aegypti-mug verspreidt de infectie en geeft deze door aan mensen via een muggenbeet. De infectieziekte, die geassocieerd is met het Guillain-Barré-syndroom, gaat vooral gepaard met koorts en algemene, milde symptomen. Het virus treft echter mogelijk nog het hart, de oren, de hersenen, de spieren, de gewrichten en de ogen.Volgende oogproblemen komen tot stand bij een ooginfectie door het Zika-virus:chorioretinale atrofie (afsterven van het vaatvlies en netvlies) conjunctivitis (een oogbindvliesontsteking) corticale blindheid een verminderd perifeer gezichtsvermogen (verminderd zicht aan de zijkanten) een verminderde gezichtsscherpte fotopsie (het zien van knipperende lichten) maculalittekens aan de ogen nystagmus (wiebelogen) onderontwikkeling van de oogzenuw oogpijn (vooral achter de oogbollen) rode ogen scotomen strabisme (scheelzien) uveïtis (een ernstige oogontsteking van de uvea =middelste laag van het oog De behandeling verloopt ondersteunend waarbij de patiënt voldoende moet drinken om uitdroging te voorkomen. Lees verder

Fotokeratitis is een pijnlijke oogaandoening die optreedt wanneer het oog blootgesteld is aan onzichtbare ultraviolette straling (UV-straling), hetzij van de zon of van een door de mens gemaakte energiebron. Fotokeratitis valt in feite te vergelijken met een brandwonde van het hoornvlies in het oog. Deze aandoening treft de dunne oppervlaktelaag van het hoornvlies (de heldere voorkant van het oog) en de conjunctiva (het oogbindvlies: de cellaag die de binnenkant van de oogleden en het oogwit bedekt). Een zanderig gevoel in de ogen en pijn zijn de voornaamste symptomen. Het dragen van de juiste oogbescherming voorkomt schade aan de ogen tegen UV-stralen. Synoniemen fotokeratitis Fotokeratitis is eveneens gekend als:Lasogen Sneeuwblindheid Stralingskeratitis Ultraviolet keratitis UV keratitis Oorzaken oogaandoening: Door UV-straling Zon Door ultraviolette straling treedt schade op aan het oog. Dit gebeurt door zonreflectie van zand, water, ijs en sneeuw. De schade door UV-straling treedt eveneens op bij het staren naar de zon, zoals het kijken naar een zonsverduistering zonder gebruik te maken van een speciale bril. Een zonsverduistering resulteert ook in een brandwonde op het netvlies, wat nog ernstiger is dan tijdelijke schade aan het hoornvlies.Kunstmatige bron Vele kunstmatige bronnen van ultraviolet licht resulteren in fotokeratitis zoals bruiningslampen, zonnebanken, halogeen bureaulampen, bliksem, elektrische vonken, lassen, .... Daarom is deze aandoening ook vaak gekend als "lasogen".Risicofactoren Vooral skiërs (oogproblemen in de winter), strandliefhebbers, lassers en mensen die op grote hoogte leven, zijn gevoelig voor deze oogziekte. Ook de oogkleur heeft een invloed op de gevoeligheid voor sneeuwblindheid. Patiënten met lichtgekleurde ogen zijn gevoeliger voor fotokeratitis, alsook voor bepaalde soorten melanoom die ook het gevolg zijn van blootstelling aan de zon. Bovendien leidt bepaald medicatiegebruik voor een verhoogde gevoeligheid voor zonlicht waardoor de patiënt meer is blootgesteld aan UV-stralen. Deze geneesmiddelen omvatten:Acnemedicatie (Accutane) Antibiotica (doxycycline, sulfas en ciprofloxacine) Antidepressiva Antihistaminica Cholesterolmedicijnen (statines) Diabetische medicatie (Glyburide en Glipizide) Diuretica (plastabletten) Niet-steroïde anti-inflammatoire middelen (NSAID's), zoals ibuprofen (het actieve bestanddeel in Advil en Motrin) en Naproxen (de werkzame stof in Aleve) Sneeuwblindheid Sneeuwblindheid is een vorm van fotokeratitis die optreedt wanneer UV-stralen ijs en sneeuw weerkaatsten. Dit oogletsel komt vooral veel voor in de Noordpool- en Zuidpoolgebieden of in het hooggebergte, waar de lucht dunner is en minder bescherming biedt tegen UV-stralen. Sneeuwblindheid verwijst ook naar de bevriezing van het hoornvliesoppervlak, evenals ernstige uitdroging van het hoornvlies als gevolg van extreem droge lucht. Vaak gebeurt dit bij het skiën en bergbeklimmen.Symptomen ogen De symptomen komen vaak pas tot uiting wanneer reeds schade door fotokeratitis is opgetreden. Dit is soms zes tot twaalf uur na de blootstelling aan ultraviolet licht. Des te langer de patiënt is blootgesteld aan de UV-straling, des te ernstiger de symptomen. De patiënt heeft een (zanderig gevoel in de ogen) die er rood en gezwollen uitzien en pijn doen. Bovendien komen tranende ogen voor. Hij is gevoelig voor fel licht (medische term: fotofobie), ziet halo's, en heeft last van een verminderde gezichtsscherpte. Af en toe treedt een tijdelijk verlies van het gezichtsvermogen op, of merkt hij tijdelijke kleurveranderingen in het gezichtsvermogen (zeldzaam). Hoofdpijn, kleine pupillen (miosis) en ooglidspiertrekkingen zijn nog andere voorkomende symptomen. Een droge huid rond de ogen is eveneens kenmerkend bij fotokeratitis.Diagnose en onderzoeken Oogonderzoek De oogarts bevraagt de patiënt over zijn recente activiteiten. Daarna onderzoekt hij de ogen en gebruikt hij een oogdruppel met fluoresceïnekleurstof om eventuele UV-schade op te sporen.Differentiële diagnose Acute conjunctivitis, iritis en uveïtis en hoornvlieszweren / keratitis ulcerosa zijn de differentiële diagnose bij deze oogaandoening. De symptomen hiervan lijken sterk op deze van fotokeratitis.Behandeling oogziekte Fotokeratitis en sneeuwblindheid verdwijnen meestal spontaan, zodat de behandeling eerder ondersteunend en pijnstillend gericht is. Contactlenzen verwijdert de patiënt onmiddellijk. Ook gaat hij weg uit de zon en plaatst hij zich in een donkere kamer. Het plaatsen van een koud washandje over gesloten ogen en kunsttranen verminderen de pijn. Antibiotica-oogdruppels zijn soms aanbevolen. Deze neemt de patiënt volgens correcte oogdruppelrichtlijnen. Tijdens het herstelproces wrijft de patiënt tot slot niet in de ogen.Prognose oogziekte De symptomen verdwijnen meestal geleidelijk binnen één of twee dagen.Oogcomplicaties door UV-straling Andere oogcomplicaties door UV-straling omvatten verschillende soorten oogkanker en ooglidkanker, pterygium, maculadegeneratie en cataract (staar: vertroebelde ooglens).Preventie door goede oogbescherming Fotokeratitis valt te voorkomen door het dragen van oogbescherming die UV-straling blokkeert. Te denken valt aan een goede zonnebril of een sneeuwbril die 100% UV-stralen (UVA- en UVB-straling) blokkeert, een veiligheidsbril, een lasbril en een lashelm. Een zonnebril of sneeuwbril draagt de patiënt eveneens wanneer de zon niet schijnt, omdat ultraviolet licht toch door de bewolking heen gaat. Ook een breedgerande hoed is nodig wanneer de patiënt naar het strand gaat. Let op bij contactlenzen met UV-straling, want vaak blokkeren ze de UV-stralen wel tot de hoornvliezen en pupillen, maar niet tot het gevoelige weefsel van het oogbindvlies of de oogleden. Lees verder

Actinische prurigo is een huidaandoening die tot stand komt door een abnormale reactie op zonlicht. De patiënt heeft hierbij kleine, intens jeukende papels (bultjes, knobbeltjes en andere letsels) op gebieden die door de zon zijn blootgesteld, al zijn soms ook plaatsen getroffen die door kledij bedekt zijn. De behandeling van de huiduitslag bestaat uit beschermingsmaatregelen voor blootstelling aan de zon, medicatie en soms ook nog andere therapieën. De vooruitzichten zijn variabel maar in de meeste gevallen is de huidafwijking chronisch waarbij vaak een terugval tot stand komt, vooral in de lente- en zomermaanden. De arts Escalona beschreef de huidziekte voor het eerst in de medische literatuur bij een patiënt in Mexico in 1954. Synoniemen van actinische prurigo Actinische prurigo bestempelen artsen soms als:actinic prurigo Hutchinson prurigo prurigo actinica prurigo solaris solar prurigo Epidemiologie van huidaandoening Actinische prurigo treft mogelijk patiënten van alle huidtypes. Personen van Latijns-Amerikaanse en Amerikaans Indiase afkomst met donkere huidtypes zijn echter vaker getroffen. De ziekte komt bijgevolg vaker voor in Mexico en Midden- en Zuid-Amerika. De meeste patiënten in deze gebieden leven op grote hoogte. Personen in Europa en Azië zijn zelden aangetast door de huidziekte. Verder zijn patiënten van elke leeftijd mogelijk getroffen. Ongeveer één op de drie patiënten zijn kinderen. Meestal ontstaat de aandoening voor het eerst voor de puberteit. Wanneer de aandoening tijdens de kindertijd verschijnt, zijn zowel jongens als meisjes even zwaar getroffen. Wanneer actinische prurigo echter verschijnt bij volwassenen, lijden vrouwen twee keer vaker dan mannen aan de huidziekte. De ziekte is voorts gedurende het hele jaar aanwezig, maar in de zomermaanden zijn de symptomen wel slechter.Oorzaken: Vaak door blootstelling aan de zon Actinische prurigo is een zogenaamde fotodermatose. Door blootstelling aan lange- en kortegolf-ultraviolette straling (UVA en UVB) komen namelijk symptomen van de huidaandoening tot uiting. Wel is soms ook de huid aangetast die bedekt is door kledij, zoals de billen. De rol van zonlicht is bijgevolg onduidelijk anno april 2018. Mogelijk is actinische prurigo een immunologisch gemedieerde genetische ziekte, want sommige patiënten hebben een familiegeschiedenis van de ziekte.Symptomen: Jeukende bultjes en plekjes op huid De aandoening treft vooral gebieden die blootgesteld zijn aan de zon. Bijgevolg zijn meestal delen van het gezicht zoals de wangen, de neus, het voorhoofd, de kin en de oorlellen aangetast door de huidziekte. Ook de lippen zijn vaak getroffen; soms is dit zelfs het enige symptoom van actinische prurigo. Aan de nek en borst en de bovenzijden van de armen en handen komen bovendien soms symptomen vaak tot uiting. Bij circa de helft van de patiënten is het oogbindvlies (conjunctiva) getroffen.Patiënten met actinische prurigo ervaren een intens jeukende huiduitslag, die bestaat uit kleine, rode en ontstoken bultjes (papels), verdikte plekken (plaques) en knobbeltjes (nodules). Bij de meeste patiënten verschijnt de uitslag uren of dagen na blootstelling aan de zon. Chronisch krabben, zweervorming, blaarvorming, korstvorming en schilfering zijn aanwezig bij 60-70% van de patiënten.Geassocieerde aandoeningen Patiënten die lijden aan actinische prurirgo krijgen sneller te maken met actinische cheilitis, een ontsteking van de lip die tot stand is gekomen door zonneschade. Ook is oculaire pseudopterygium vaak aanwezig bij patiënten met de huidafwijking.Diagnose en onderzoeken Diagnostisch onderzoek De diagnose gebeurt klinisch. Het is wel mogelijk om slijmvlies te laten testen op de aanwezigheid van lymfoïde follikels. Dit symptoom is namelijk kenmerkend voor actinische prurigo.Differentiële diagnose De aandoening doet soms denken aan atopische dermatitis (atopisch eczeem: huidziekte met jeuk), maar de symptomen zijn ernstiger op plaatsen die blootgesteld zijn aan de zon. Actinische prurigo lijkt verder op de huidafwijkingen van Kwashiorkor (hongeroedeem met opgezette buik). Ook volgende aandoeningen zijn differentiële diagnoses:Behandeling van huiduitslag Voor actinische prurigo bestaat geen behandeling anno april 2018. De arts geeft de patiënt het advies om de blootstelling aan de zon te vermijden. De aandoening verergert doorgaans tijdens de zomermaanden. De patiënt neemt dan ook beschermende maatregelen indien hij toch buiten moet vertoeven, bijvoorbeeld door het dragen van langere kledij. Sommige medicijnen verlichten de symptomen van actinische prurigo:antimalariamiddelen zoals hydroxychloroquine (ontstekingsremmende werking) Thalidomide: Na een verbetering van de klachten, moet de patiënt dit geneesmiddel langzaam afbouwen. Bij een terugval is het mogelijk om dit medicijn weer op te starten. Voor vrouwen die zwanger wensen te geraken, is dit medicijn niet aanbevolen omdat Thalidomide schadelijk kan zijn voor een ongeboren foetus. topische (op de huid aangebrachte) corticosteroïden (krachtige ontstekingsremmers) vochtinbrengende middelen om jeuk te verlichten Prognose: Vaak terugval in lente of zomer In sommige gevallen verdwijnt de aandoening spontaan in het vroege volwassen leven. In de meeste gevallen kampt de patiënt echter gedurende het hele leven met recidieven en uitbraken. Vooral in de lente en zomer komen terugvallen voor. Lees verder