De voedselbrij legt een lange weg af in het maag-darmstelsel. Van de mond, de slokdarm, de maag tot de dunne darm, die ongeveer 6 meter lang is. Aangekomen in de dikke darm zijn de meeste voedingsstoffen opgenomen in het bloed. Het laatste gedeelte van het spijsverteringskanaal staat in het teken van het resorberen van hoofdzakelijk water en voedingszouten. De colibacterie – Escherichia coli – heeft naast de vertering van voedselresten ook nog een andere zeer belangrijke functie: de aanmaak van vitamine K. InhoudBlinde darm en appendix De bijna 3 meter lange kronkeldarm (ileum) vormt het laatste gedeelte van de dunne darm en mondt uit in de dikke darm (colon), die ongeveer een meter lang is en wordt afgesloten door een weefselplooi, ofwel de klep van Bauhin. Deze klep sluit echter niet ‘hermetisch'. Er vindt immers vaak een terugloop plaats na een colonklysma. Het eerste gedeelte van het colon is de blinde darm (coecum) met het wormvormig aanhangsel, ofwel de appendix. Bij iemand die zegt geopereerd te zijn aan de ‘blinde darm' – zoals dat in de volksmond heet – is dus niet dat gedeelte van het colon ontstoken geweest, maar de appendix (appendicitis).Onderverdeling van de dikke darm De dikke darm bestaat uit vijf delen:Colon ascendens. Het gedeelte van de dikke darm dat van rechtsonder in de buik naar rechtsboven in de buikholte loopt. Colon transversum. Het dwarse (horizontale) gedeelte van de dikke darm, van rechts naar links. Colon descendens. Gedeelte van het colon dat van linksboven naar linksonder in de buikholte loopt. Colon sigmoideum. Dit stukje dikke darm vormt de overgang naar het rectum. Endeldarm (rectum). Het gedeelte van het colon vóór de anus. Functie van de dikke darm (colon) Na een lange reis door het spijsverteringskanaal belandt de voedselbrij uiteindelijk in de dikke darm. Het colon scheidt alleen wat slijm af en geen verteringssappen, in tegenstelling tot de dunne darm. De brij die aankomt in de dikke darm is aanvankelijk waterdun. Dit vocht is grotendeels afkomstig van speeksel en andere spijsverteringssappen. Dagelijks wordt er immers bijna 7 liter van dat vocht afgescheiden. Bovendien is het colon zeer bacterierijk. Ontelbaar veel micro-organismen, waaronder de Escherichia coli, doen de onverteerbare resten in de spijsbrij rotten en gisten.Taken Hoewel het minder voor de hand lijkt, is de dikke darm een zeer belangrijk onderdeel van het maag-darmkanaal. De belangrijkste functies van het colon zijn:Rotting van de onverteerbare resten dankzij ontelbaar veel bacteriën. Indikking. Opname van water, restsuikers en voedingszouten in het bloed. Aanmaak van vitamine K. Verhoogde peristaltiek (diarree) Doorgaans zijn de onverteerbare resten van de spijsbrij (ontlasting) binnen 24 uur de dikke darm gepasseerd en worden dan in ingedikte vorm opgeslagen in de endeldarm, waarna er aandrang volgt. Als dit proces te snel gaat, zoals bij een verhoogde peristaltiek, wordt er te weinig water aan de ontlasting onttrokken en ontstaat diarree. In het andere geval spreekt men van obstipatie.Ontlasting Nadat de ontlasting (feces) in de endeldarm is opgeslagen, volgt er aandrang. Ontlasting bestaat uit:Onverteerbare voedselresten, zoals cellulose. Kleurstof ontstaan uit galkleurstoffen. Slijm. Afgestoten darmepitheelcellen. Ontelbaar veel bacteriën. Escherichia coli (colibacterie) in de dikke darm Deze darmbacterie maakt vitamine K aan, een stof die noodzakelijk is voor een goed verloop van het stollingsproces. De Escherichia coli is een gram-negatieve, staafvormige bacterie, die bovendien belangrijk is voor het gistings- en rottingsproces in de dikke darm. Een tekort aan deze bacterie, zoals soms na langdurig gebruik van antibiotica, kan leiden tot vitamine K-gebrek met als gevolg neusbloedingen en soms zelfs maagbloedingen.Lange reis door het maag-darmkanaal Na elke maaltijd passeert het voedsel de mond, de slokdarm, de maag, de dunne en de dikke darm. Dankzij verschillende soorten verteringssappen en chemische processen worden de vetten, koolhydraten en eiwitten zodanig afgebroken dat de ‘bouwstenen' ervan de darmwand kunnen passeren om in het bloed te worden opgenomen. De dikke darm, en uiteindelijk de endeldarm, vormt het sluitstuk van die lange weg.SpijsverteringHet is de moeite waard stil te staan bij wat er nodig is om het lichaam zodanig te laten functioneren dat men (meestal) niet eens merken dat men een lichaam heeft. En dan te bedenken dat de spijsvertering slechts een piepklein, maar zeer ingewikkeld radertje is in de uitermate complexe fysiologie van het menselijk lichaam. Lees verder

De schildklier maakt thyroxine aan, een hormoon dat een regulerende invloed heeft op tal van stofwisselingsprocessen. Bovendien is dit vlindervormige orgaan van cruciaal belang voor de groei. Er zijn verschillende onderzoeken beschikbaar voor het bepalen van de schildklierfunctie, zoals bloedonderzoek of een isotopenscan van de schildklier. De belangrijkste algemene aandoeningen van de schildklier zijn hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie. De schildklier maakt het hormoon thyroxine aan, onder andere uit jodium dat in groenten en melkproducten zit. Wie gevarieerd eet, hoeft zich geen zorgen te maken over een mogelijk jodiumtekort. InhoudDe vlindervormige schildklier De schildklier (glandula thyreoidica) bevindt zich onder het tongbeen en achter de adamsappel. Het orgaan bestaat uit twee kwabben die met een smal gedeelte verbonden zijn, ofwel de istmus. De schildklier weegt ongeveer 30 gram. Onder de microscoop bestaat schildklierweefsel voornamelijk uit blaasjes (follikels), waarvan de wand uit eenlagig epitheel is opgebouwd. De inhoud van die blaasjes wordt colloïd genoemd. Afhankelijk van de schildklierfunctie is er meer of minder colloïd zichtbaar, ofwel de opslagplaats van het schildklierhormoon.Thyroxine en jodium De schildklier vormt het hormoon thyroxine (T4) uit tyrosine en jodium. De hypothalamus en de hypofyse coördineren de aanmaak ervan. De hypothalamus staat aan de basis van een reactieketen en scheidt TRH af, een hormoon dat de hypofyse prikkelt om het thyroid-stimulerend hormoon TSH te produceren, dat op zijn beurt de schildklier aanzet tot het aanmaken van thyroxine.StrumaVoor de productie van dit hormoon is dus jodium nodig. Wie met het voedsel te weinig jodium binnenkrijgt, zal na verloop van tijd last kunnen krijgen van bijvoorbeeld struma. Er zijn streken waar de bodem weinig jodium bevat, zoals in bepaalde delen van Afrika. Met name in bergachtige gebieden.Gejodeerd drinkwater Om een jodiumtekort voor te zijn, wordt het drinkwater of het zout gejodeerd. In Nederland zijn die voorzorgsmaatregelen niet nodig. De twijfelende consument kan echter altijd zijn toevlucht nemen tot ‘jozozout', dat 1 mg jodium per 100 gram zout bevat. Wie gevarieerd eet hoeft zich echter geen zorgen te maken over een mogelijk jodiumgebrek.Voedingsmiddelen Jodium zit van nature in allerlei voedingsmiddelen, waaronder:Zeevis. Groenten. Melk, kaas en andere melkproducten. Eieren. Isotopenscan van de schildklier De isotopenscan maakt deel uit van de nucleair-geneeskundige diagnostiek, waarbij men radioactief jodium toedient dat net als gewoon jodium door de schildklier wordt opgenomen. Bij meting krijgt de specialist een indruk van de snelheid waarmee de schildklier het jodium opneemt. De scan toont niet alleen waar in het schildklierweefsel jodium wordt opgenomen, ook de mate waarin dat gebeurt.Hypothyreoïdie (hypofunctie van de schildklier) Als er te weinig schildklierhormoon wordt aangemaakt, ontstaat hypothyreoïdie en daalt de grondstofwisseling (basaalmetabolisme). Indien de schildklier bij aanleg onvoldoende productief is, zal de lichamelijke en geestelijke groei van het kind geremd zijn. Dit wordt ook wel cretinisme genoemd. Doorgaans komt die aandoening alleen voor in gebieden waar een algemeen jodiumtekort heerst. Doordat moeders eronder lijden, zullen de kinderen er ook schade van ondervinden. Bij hen zal de schildklier te weinig thyroxine aanmaken. Myxoedeem komt op volwassen leeftijd voor, waarbij er sprake lijkt van de vorming van oedeem. In feite betreft het een slijmige (myx) degeneratie van de huid.Symptomen De klachten onder andere:Apathie. Kouwelijkheid en een droge huid. Langzame pols. Pafferigheid. Bij laboratoriumonderzoek is het basaalmetabolisme verlaagd. Spier- en gewrichtspijn/slapte. Bloedarmoede (anemie). MyxoedeemDeze aandoening wordt behandeld met medicijnen waarin het schildklierhormoon is verwerkt. De behandeling (dosering) gebeurt onder geleide van laboratoriumonderzoek en het meten van de grondstofwisseling.Struma door jodiumtekort Jodiumdeficiënt struma ontstaat bij een tekort aan jodium. Het wordt ook wel krop genoemd. In streken waar het veel voorkomt is struma endemisch. Doordat de schildklier als gevolg van jodiumgebrek onvoldoende thyroxine kan produceren, terwijl de aanmaak ervan voortdurend gestimuleerd of aangejaagd wordt door het thyreotroop hormoon van de hypofyse, zal de schildklier groeien in een poging toch aan de vraag te voldoen. Ook kan het bindweefsel sterk zijn uitgegroeid, wat ten koste gaat van het klierweefsel. Jodiumdeficiënt struma is makkelijk te voorkomen met bijvoorbeeld jodiumhoudend keukenzout.Hyperthyreoïdie (hyperfunctie van de schildklier) Er zijn allerlei oorzaken van een versterkte schildklierfunctie. In 1835 werd de toegenomen werking van de schildklier voor het eerst beschreven door Graves, en enkele jaren later door de Duitser Basedow. Bij deze aandoening (ziekte van Basedow of Graves-Basedow) treedt hyperthyreoïdie op. De schildklier is vergroot, hoewel dat in dit geval komt door woekering van epitheelcellen.Symptomen De typische verschijnselen en klachten van iemand met een versterkte schildklierfunctie zijn talrijk. Een greep hieruit:Gejaagdheid/nervositeit/rusteloosheid. Verhoogd basaalmetabolisme. Sterke vermagering, ondanks dat de patiënt veel eet. Snelle pols. Karakteristiek bij Basedow-patiënten zijn bovendien de uitpuilende ogen (exopthalmus). Trillende handen (tremoren). Hartkloppingen. Haaruitval. Ziekte van Graves-Basedow Oorzaken van een versnelde schildklierwerking zijn onder andere een schildklierontsteking, aandoeningen van de hypofyse en congenitale hyperthyreoïdie, waarbij het schildklierhormoon bij de geboorte al verhoogd is. De ziekte van Graves-Basedow is een auto-immuunziekte, waarbij antistoffen het op de schildklier voorzien hebben, waardoor de productie van thyroxine toeneemt. Naast hyperthyreoïdie ontstaan er ook oog- en huidklachten. De aandoening kent erfelijke factoren.Symptomen De verschijnselen zijn onder andere: Lees verder

Kortademigheid of dyspnoe is een onaangenaam en vooral angstig gevoel dat de ademhaling tekortschiet. Men spreekt in dat geval ook wel van 'benauwdheid'. De belangrijkste oorzaken van kortademigheid zijn aandoeningen van de luchtwegen en longen, problemen aan het hart, ziekten van het strottenhoofd of de stembanden en andere oorzaken zoals een slechte lichamelijke conditie en/of zwaarlijvigheid. Een groot aantal mogelijk oorzaken van kortademigheid. De lijst van oorzaken is niet uitputtend. Aanhoudende klachten van kortademigheid is een reden de huisarts te bezoeken. Wanneer kortademigheid en vermoeidheid samen voorkomen, is het zeker aangeraden zo snel mogelijk een bezoek te brengen aan de huisarts. Dit kan bijvoorbeeld duiden op problemen met het hart. KortademigheidKortademigheid bij inspanning of rust Kortademigheid wordt ook wel dyspneu genoemd, wat letterlijk 'bemoeilijkte ademhaling' betekent. Hierbij treedt een onaangenaam en vooral angstig gevoel op dat de ademhaling tekortschiet; dyspneu is een bewuste ervaring van een verstoring van de ademhaling. Kortademigheid kan wijzen op een mogelijk hart- of longprobleem of een ander probleem. Er wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen dyspneu bij inspanning of in rust. Bij kortademigheid bij inspanning ben je ineens buiten adem na een fietstocht of het beklimmen van een trap. Bij kortademigheid in rust, ben ja al kortademig terwijl je niets doet, dus niet na inspanning.Vormen van kortademigheid Kortademigheid kan geleidelijk of plotseling optreden, wat acute dyspneu wordt genoemd. De klachten kunnen kortere tijd duren of continue aanwezig zijn. Dit onderscheid kan helpen om de precieze oorzaak van kortademigheid op te sporen. Een gemiddelde volwassene haalt in rust per minuut 12 tot 15 keer adem. Bij kortademig, gaat iemand sneller ademen.De acute vorm karakteriseert zich door het opeens (of binnen een aantal uren) opkomen van de klachten. Bij langzaam toenemende of chronische benauwdheid ontwikkelen de klachten van kortademigheid zich over langere tijd en je lichaam kan hier gewend aan raken, waardoor directe behandeling niet nodig is. Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen deze twee vormen van kortademigheid, omdat acute kortademigheid bedreigender is dan de langzaam toenemende kortademigheid.Dyspnoe Er is geen duidelijk verband tussen kortademigheid, het zuurstofgehalte in het bloed of het prestatievermogen. Een ieder beleeft dit anders en wat voor de een als ernstig wordt ervaren, hoeft voor de ander niet zo te zijn. De patiënt is zo dyspnoïsch, als hij zelf zegt te zijn. Ditzelfde geldt voor pijnklachten. De mate waarin men dyspnoe ervaart, is ook niet afhankelijk van de ernst van de onderliggende oorzaak.Oorzaken van kortademigheid De belangrijkste oorzaken van kortademigheid zijn:aandoeningen van de luchtwegen en longen; problemen aan het hart; ziekten van het strottenhoofd of de stembanden; en andere oorzaken zoals een slechte lichamelijke conditie en/of zwaarlijvigheid. Oorzaken van kortademigheid in vogelvlucht Mogelijke oorzaken van kortademigheid -in willekeurige volgorde- zijn onder meer:Slechte lichamelijke conditie Een gebrekkige conditie kan leiden tot kortademigheid bij inspanning.Inspanningsastma Het kan zijn dat je benauwd raakt door inspanning, bijvoorbeeld bij het sporten of als je een sprintje trekt naar de bus. Inspanningsastma treedt vooral op als je te snel in beweging komt. Bij inspanningsastma is het dan ook belangrijk om rustig aan te beginnen met een activiteit, zodat de longen kunnen wennen aan de overgang van rust naar inspanning. Ook stress en hevige emoties kunnen, vooral bij inspanningsastma, de klachten verergeren. De temperatuur en de vochtigheid van de lucht kunnen ook invloed hebben bij inspanningsastma. Koude en vochtige lucht zijn vaak vervelend voor mensen met inspanningsastma.Klaplong Pneumothorax of klaplong is de aanwezigheid van lucht tussen de vliezen van de long en borstwand. Een deel van de long of de hele long is ingeklapt, wat tot pijn of een beklemd gevoel op de borst, benauwdheid en kortademigheid leidt.Pleuravocht Hierbij is er te veel vocht tussen de vliezen die om de longen heen zitten. Het opgehoopte vocht drukt de long eronder in, wat geleidelijk kortademigheid veroorzaakt.Longfibrose Voortschrijdende verdikking en ontsteking van de wanden van de longblaasjes, wat tot kortademigheid, hardnekkige, droge hoest en gewrichtspijn leidt.Hartfalen Hartfalen leidt tot een geleidelijk ontstaan van kortademigheid. Eén van de oorzaken van hartfalen is een lekkende hartklep. Als gevolg van een lekkende hartklep stroomt het bloed terug en moet het hart meer kracht zetten om dezelfde hoeveelheid bloed rond te pompen. Dit leidt tot klachten als vermoeidheid en kortademigheid bij inspanning. De patiënt is zich bewust van het krachtig kloppen van het hart.COPD COPD staat 'chronic obstructive pulmonary disease', wat voorheen chronische bronchitis en longemfyseem heette. Bij chronisch obstructief longlijden raken luchtwegen en longen geleidelijk beschadigd, wat toenemende kortademigheid veroorzaakt. Deze aandoening wordt vooral veroorzaakt door langdurige blootstelling van de longen aan schadelijke stoffen zoals tabaksrook.Extrinsieke allergische alveolitis Dit is een allergische reactie op geïnhaleerd stof of chemicaliën, waarbij meestal binnen vier tot acht uur na de eerste blootstelling symptomen ontstaan. Deze klachten omvatten koorts en rillingen, hoesten en piepende ademhaling en een beklemd gevoel op de borst en mogelijk kortademigheid.Overgewicht Doordat er bij overgewicht sprake is van een stapeling van vetten onder het middenrif en de borstwand, wordt de ademhaling gehinderd waardoor kortademigheid ontstaat. Kortademigheid kan na inspanning ontstaan, zoals na een stuk wandelen of fietsen, maar men kan ook al kortademig worden bij dagelijkse activiteiten zoals aankleden of traplopen.Leukemie Leukemie is de verzamelnaam voor verschillende soorten beenmergkanker. Er kunnen vele klachten optreden bij leukemie, waaronder vermoeidheid, bleke huid en kortademigheid bij inspanning vanwege bloedarmoede.Longkanker Longkanker is een verzamelnaam voor een aantal kwaadaardige tumoren die uitgaan van de longen. Kortademigheid is één van de klachten van longkanker.Longontsteking Longontsteking is een ontsteking van de longblaasjes, dat vaak door een infectie wordt veroorzaakt. De boosdoener is niet zelden aan bacterie. Eén van de kenmerken van een longontsteking is kortademigheid, een snelle oppervlakkige ademhaling, in rusttoestand.Bronchiëctasieën Dit is een abnormale verwijding van de bronchiën als gevolg van beschadiging van de bronchuswand. Een veel voorkomende oorzaak is een telkens terugkerende bacteriële luchtweginfectie bij patiënten met taaislijmziekte (cystische fibrose). Ook recidiverende infecties bij COPD kunnen leiden tot bronchiëctasieën.Pulmonale hypertensie Bij deze aandoening treedt er abnormaal hoge druk in de bloedvaten naar de longen op. Allerlei hart- en longziekten kunnen dit veroorzaken. Symptomen zijn kortademigheid die erger wordt bij inspanning en vermoeidheid.Bloedarmoede Bloedarmoede of anemie is een medische aandoening waarbij er te weinig rode bloedcellen in het bloed aanwezig zijn en/of de rode bloedcellen werken niet naar behoren. Bij wat meer ernstige bloedarmoede kunnen de volgende symptomen optreden: vermoeidheid, gevoel van slapte, bleke huid, kortademigheid bij lichte inspanning of soms zelfs al in rust, hartkloppingen, oorsuizen, duizeligheid, licht in het hoofd, hoofdpijn en koude handen en voeten.Bijwerking van sommige medicijnen Sommige medicijnen kunnen als bijwerking kortademigheid geven.Sarcoïdose Sarcoïdose is een aandoening waarbij ontstekingen ontstaan in verschillende delen van het lichaam. Het wordt ook wel ziekte van Besnier-Boeck of ziekte van Besnier-Boeck-Schaumann genoemd, naar de ontdekkers ervan. Sarcoïdose in de larynx (strottenhoofd) bestaan uit kortademigheid, slikstoornissen en hoesten. Sarcoïdose in de longen kan ook klachten geven zoals kortademigheid of droge hoest.Keelkanker Bij keelkanker (strottenhoofdkanker of hoofd-halskanker) zit er een kwaadaardige tumor in of bij het strottenhoofd. Keelkanker veroorzaakt in een later stadium chronische hoest en veel slijm in de keel. Bij een grote tumor kan men ook last krijgen van kortademig en kunnen er slikklachten optreden.Hyperventilatie Kortademigheid kan ook veroorzaakt worden door hyperventilatie, wat vaak het gevolg is van angst of stress, waardoor je snel gaat ademhalen of diep gaat zuchten. Angst, hyperventilatie en paniekaanvallen verhogen de kans op dyspneu.Veteranenziekte Legionella Pneumophila is een bacterie die de veteranenziekte kan veroorzaken, waarbij er een longontsteking of een lichtere vorm van infectie -de legionellagriep- optreedt. Je kan geïnfecteerd raken door het inademen van besmet waternevel afkomstig uit een besmette waterbron.Hartaanval Kortademigheid is een belangrijk symptoom van een hartaanval.Hartritmestoornis Bij een hartritmestoornis is een steeds terugkerende verstoring van het hartritme, waarbij het hart te snel, te langzaam of te onregelmatig klopt. Eén van de symptomen die kunnen optreden is kortademigheid.Bronchitis Bronchitis is een acute ontsteking van de bronchiën en kan onder meer aanleiding geven tot kortademigheid.Lage bloeddruk en hoge bloeddruk Zowel Lage bloeddruk als hoge bloeddruk kunnen leiden tot kortademigheid.Vitamine B12-tekort Kortademigheid kan komen door een vitamine B12 tekort. Het lichaam in staat is grote reservehoeveelheden vitamine B12 op te slaan. Daarom ontstaat een tekort geleidelijk. Het kan een waaier aan klachten geven, waaronder kortademigheid.Te snel werkende schildklier Een te snel werkende schildklier (Hyperthyreoïdie) kan aanleiding geven tot een scala aan klachten, waaronder kortademigheid.Tuberculose (tbc) Tuberculose (tbc) is een bacteriële infectieziekte die onder meer kan leiden to kortademigheid. Andere klachten zijn aanhoudende hoest (soms met bloed), koorts, pijn op de borst, zweten tijdens de slaap (nachtzweten), vermoeidheid, verminderde eetlust en gewichtsverlies.Arts inschakelen Als je kortademig bent in rust of bij elke vorm van inspanning, dan is het verstandig je huisarts te raadplegen. Ook wanneer de kortademigheid verergert of optreedt in combinatie met één of meer van volgende symptomen, is het raadzaam om een arts te zien:AlarmsymptomenBij kortademigheid in combinatie met de volgende symptomen, is het verstandig om meteen noodhulp in te schakelen en om de persoon in kwestie niet zelf in een auto te laten rijden omdat het risico bestaat op bewusteloosheid:Duizeligheid; Flauwvallen; Kortademigheid die plotseling begint of ernstig is; Misselijkheid of braken; Pijn op de borst. Behandeling Behandeling van kortademigheid richt zich primair op de onderliggende oorzaak ervan.MedicatieDe arts kan medicatie voorschrijven om het overmatige slijm uit de luchtwegen te verwijderen en de ademhaling te verbeteren. De arts schrijft corticosteroïden of luchtwegverwijdende geneesmiddelen in om de luchtwegen te openen zodat de ademhaling beter verloopt. Astma reageert normaal gezien goed op medicijnen. Bij een bacteriële infectie, zoals een bacteriële longontsteking, kan antibiotica zinvol zijn. De arts kan zo nodig ook opiaten, anti-inflammatoire medicijnen (ontstekingsremmers) en medicijnen tegen angst voorschrijven.Dieet en lichaamsbewegingAls overgewicht of obesitas en een slechte conditie de oorzaak zijn van de kortademigheid die je ervaart, dan is het belangrijk om onder leiding van een diëtist veranderingen in leefstijl door te voeren, zoals dieetveranderingen en meer bewegen. Als er een medische aandoening waardoor je een bewegingsbeperking hebt, bespreek dan met de huisarts wat voor jou een geschikt bewegingsprogramma is. Mogelijk biedt fysiotherapie uitkomst.Extra zuurstofCOPD en andere longproblemen vereisen de zorg van een longarts, een arts die gespecialiseerd is in de gezondheid van je longen en ademhalingsstelsel. Je hebt wellicht extra zuurstof nodig. Er zijn verschillende zuurstofsystemen voor thuis met verschillende eigenschappen. Daarnaast zijn er allerlei mobiele systemen op de markt. Alle soorten hebben met elkaar gemeen dat de zuurstof via een slangetje je neus ingaat, waar het zich vermengt met de lucht die je inademt. Extra zuurstof kan de kwaliteit van je leven sterkverbeteren. Dit kun je zelf doen om de therapie te bevorderen:Rook niet. Beweeg voldoende. Volg de voorschriften van je arts goed op. LongrevalidatieLongrevalidatie kan ook zinvol zijn. Dit is een programma met ademhalingsoefeningen, waarbij goede verbeteringen van de symptomen bereikt kunnen worden. Het programma richt zich op:Meer kennis over je ziekte. Het verkrijgen van een betere conditie, door bijvoorbeeld fietsen, wandelen en krachttraining. Het leren omgaan met je longziekte en je beperkingen binnen je gezin, werk of in je vrije tijd. Het goed verdelen van energie over de dag. Cardiale revalidatieKortademigheid is een van de symptomen van hartfalen. Cardiale revalidatie kan je helpen om te herstellen en je klachten te verbeteren. Het programma bestaat uit fysieke trainingen voor patiënten die werden opgenomen voor hartproblemen.LeefstijlaanpassingenHet doorvoeren van aanpassingen in de leefstijl is belangrijk om de ernst van de symptomen te verminderen zoals:Gewicht verliezen indien nodig; Stoppen met roken; Vermijden van blootstelling aan verontreinigende stoffen en een rokerige omgeving; Meer bewegen. Preventie en voorkomen Stoppen met rokenHet voorkomen van kortademigheid betekent het vermijden of onder controle krijgen van de vele mogelijke oorzaken. De meest voor de hand liggende risicofactor voor kortademigheid is roken. Als je rookt, vraag je huisarts dan om hulp bij het stoppen met roken. Er zijn anno 2019 veel effectieve producten en therapieën beschikbaar die je kunnen helpen om te stoppen. Het is nooit te laat. De gezondheid van je hart en longen verbetert binnen enkele uren nadat je je laatste sigaret hebt uitgedrukt.LuchtvervuilingLuchtvervuiling en blootstelling aan chemicaliën, kunnen ook leiden tot ademhalingsproblemen. Dus als je in een omgeving met slechte luchtkwaliteit werkt, overweeg dan het gebruik van een masker en zorg ervoor dat je werkplek goed geventileerd is. Woon je vlak naast een snelweg, overweeg dan om te verhuizen.Gezond gewichtHet behoud van een gezond gewicht kan je helpen bij het voorkomen van een aantal gezondheidsproblemen. Als je hulp nodig hebt om gewicht te verliezen, schakel dan een voedingsdeskundige of diëtist in. Lees verder

Een maag-darminfectie of gastro-enteritis noemen we in de volksmond ook wel buikgriep. Het gaat om een ontsteking van het slijmvlies van maag en darmen en in de meeste gevallen is een infectie de oorzaak. Wat zijn de oorzaken en symptomen en hoe wordt een dergelijke infectie behandeld? Hoe is de prognose? Inhoud artikelBuikgriep Andere woorden voor een buikgriep: maag-darminfectie of gastro-enteritis. Een buikgriep begint meestal acuut en veroorzaakt verschijnselen als braken, hele dunne ontlasting en een verhoogde lichaamstemperatuur. Vaak zie je dat een buikgriep een heel gezin treft of uitbreekt in een schoolklas. Veelal geneest iemand van een buikgriep zonder problemen, maar bij ouderen en jonge kinderen moet je heel alert zijn, zij kunnen snel last krijgen van uitdroging.Bij wie komt een buikgriep voor? Op iedere leeftijd kun je buikgriep krijgen, maar je ziet het vaker bij baby's en kinderen. Factoren die invloed kunnen hebben, zijn een slechte hygiëne qua voeding en slechte voorzieningen wat betreft sanitair. Geslacht en erfelijkheid zijn geen factoren van belang. Oorzaken buikgriep Meestal is een infectie met een virus of bacterie de oorzaak. Je kunt de besmetting oplopen door voedsel of water wat besmet is. Het kan worden verspreid onder mensen die dicht met elkaar in contact staan, met name als het met de omstandigheden qua hygiëne niet zo goed gesteld is. De boosdoener die een virale buikgriep veroorzaakt is in veel gevallen een rotavirus of een astrovirus (met name bij jongen kinderen), bij oudere kinderen en volwassenen is het norovirus meestal de oorzaak. Bacteriën die een buikgriep kunnen teweegbrengen zijn bijvoorbeeld: campylobacter, escherichia coli (E coli), shigella, vibrio chlolerae en salmonella. Parasieten kunnen ook de oorzaak zijn van een buikgriep, ze veroorzaken meer chronische vormen van diarree.Symptomen buikgriep Verminderde eetlust Een misselijk gevoel Braken Diarree Buikpijn Buikkrampen Spierpijn Duizeligheid Koorts, die vaak samengaat met hoofdpijn Algehele malaise Wat kun je zelf doen als je een buikgriep hebt? Normaal gesproken gaat een buikgriep vanzelf weer over. Hoe lang het duurt hangt af van de veroorzaker en van de weerstand van de zieke. Waar je zeer alert op moet zijn bij een buikgriep is uitdroging! Uitdroging ontstaat als je minder vocht binnenkrijgt dan je verliest. Je zal dan dorstig worden, minder gaan plassen en de urine zal geconcentreerder (donkerder) zijn. Kleine kinderen zullen een droge mond hebben en dorstig worden. Regelmatig kleine beetjes drinken is belangrijk. Drink je grote hoeveelheden dan heb je namelijk meer kans op braken. Bij de apotheek kun je ORS (Oral Rehydration Solution) halen. Dit is een mengsel van suiker en zout. Bij de drogist of apotheek kun je ook antidiarreemiddelen krijgen. Door deze middelen worden de darmen stilgelegd en daardoor wordt de diarree minder frequent. Het middel zorgt niet voor genezing en je mag de middelen nooit gebruiken bij kinderen onder de acht jaar (lees de bijsluiter goed).Behandeling van een buikgriep door de huisarts Raadpleeg meteen de huisarts als het gaat om een baby jonger dan drie maanden. Bij jonge kinderen en ouderen zeker na een dag de huisarts raadplegen, zij behoren tot een kwetsbare groep en kunnen snel uitgedroogd raken. Behoort iemand niet tot de kwetsbare groep, ga dan in ieder geval als de klachten na drie dagen niet verminderen naar de huisarts. Wanneer direct de huisarts raadplegen: Als de ontlasting bloed bevat. De urine bloed bevat. De ontlasting slijm bevat. Hoge koorts. Er sprake is van veel pijn. Als iemand suf wordt. Iemand bleek ziet. Als iemand helemaal geen vocht meer kan binnenhouden. Iemand meer dan zes uur niet geurineerd heeft (met name als er sprake is van een chronische aandoening zoals een ziekte van de nieren of suikerziekte). Waarschijnlijk zal de huisarts vragen om een beetje ontlasting mee te nemen om deze te checken op een infectie. De huisarts zal alleen antibiotica voorschrijven als een bacterie de veroorzaker is. Bij ernstige uitdroging is een ziekenhuisopname noodzakelijk (intraveneuze toediening van vocht, zouten).De prognose De meeste mensen zijn vrij snel weer beter na een buikgriep, zonder restverschijnselen. Soms leidt een maag-darminfectie tot het prikkelbaredarmsyndroom. Het kan ook zijn dat het dunnedarmslijmvlies beschadigd raakt, en lactose (het natuurlijk suiker dat in melk zit) voor zekere tijd niet goed wordt afgebroken. Dit komt met name voor bij jonge kinderen en kan als er melk wordt genuttigd diarree veroorzaken. Dit euvel kan een paar dagen duren, maar ook een paar weken. Vraag raad bij de huisarts.

Schizofrenie is een vervelende aandoening waar veel mensen wel eens van hebben gehoord. Weinig mensen weten echter wat schizofrenie precies inhoudt, wat de oorzaken ervan zijn en wat de effecten van schizofrenie zijn op de patiënt. Schizofrenie kan ernstiger zijn dan vele mensen denken: een patiënt kan compleet het contact met de werkelijkheid verliezen, communicatie met deze persoon is dan bijna niet meer mogelijk. Ook in minder extreme gevallen heeft schizofrenie een enorm effect op het dagelijks leven van de patiënt en op zijn of haar omgeving. Wat zijn deze effecten, hoe komen ze tot stand en welke symptomen zijn te herkennen bij iemand met schizofrenie? Wat houdt schizofrenie in? Schizofrenie is een aandoening die bij bijna 1% van de mensen in Nederland voorkomt. Het begint vaak op jonge leeftijd: tussen het zestiende en dertigste levensjaar. Het wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een stoornis in de hersenen. Iemand met schizofrenie heeft last van psychoses. Psychoses zijn periodes waarin de patiënt een verstoord contact met de werkelijkheid heeft. Zo kan de patiënt dingen ruiken, proeven, horen, zien of voelen die anderen niet waarnemen. Iemand met een psychose is vaak angstig en wat voor andere mensen heel normaal is, kan voor iemand met een psychose als een bedreiging voelen. Dit is mede omdat de patiënt het moeilijk vindt om onderscheid te maken tussen de werkelijkheid en de verbeelding. Zo kan iemand in een psychotische periode het idee hebben dat bepaalde krachten hem of haar zwakker maken. Iemand met schizofrenie zit niet altijd in een psychotische periode, maar heeft ook stabielere periodes. Iemand met schizofrenie heeft altijd last van psychoses, maar iemand die een psychose heeft, hoeft niet per se schizofrenie te hebben.Symptomen schizofrenie Iemand met schizofrenie heeft psychotische periodes en stabielere periodes. Bepaalde symptomen kunnen een naderende psychotische periode aankondigen. Zo hebben patiënten die een psychotische periode naderen vaak last van concentratieproblemen en verminderde prestaties op school of werk. Ook kunnen deze patiënten de neiging hebben zichzelf te isoleren en schuw, angstig of teruggetrokken gedrag vertonen. Het hebben van slaapproblemen kan ook een symptoom zijn van een naderende psychotische periode. De symptomen die zich tijdens een psychose voordoen, kunnen worden opgedeeld in vijf verschillende categorieën: psychose, cognitie, manie, motivatie en depressie.Psychose De symptomen die onder de categorie psychose vallen, zijn: wanen, illusies en hallucinaties. Wanen zijn onlogische gedachtes waarvan de patiënt overtuigd is dat ze waar zijn. De persoon in kwestie kan bijvoorbeeld denken dat hij of zij een ander persoon is of achtervolgd wordt. Bij illusies worden dingen anders waargenomen dan dat ze werkelijk zijn. Bij hallucinaties worden dingen waargenomen die helemaal niet aanwezig zijn. Het horen van stemmen is de meest voorkomende hallucinatie.Cognitie De symptomen die onder de categorie cognitie vallen, zijn: veranderingen in het geheugen, de taal, de aandacht en het oplossen van problemen. Het geheugen wordt slechter, de spraak wordt minder, er zijn problemen met de concentratie en besluiteloosheid kan optreden. Het denken kan chaotisch worden, waardoor de patiënt kan gaan ratelen en moeite heeft om gesprekken te volgen.Manie Onder de categorie manie vallen vooral stemmingsveranderingen. Voorbeelden van manische stemmingsveranderingen zijn toegenomen opwinding, hyperactiviteit, een verhoogd zelfgevoel en sneller afgeleid zijn.Motivatie Onder de categorie motivatie valt vooral vermindering van motivatie. De patiënt wordt niet meer gemotiveerd door beloningen in het leven, hierdoor wordt hij of zij minder actief en krijgt taken niet meer af.Depressie De symptomen die onder de categorie depressie vallen, zijn: sombere stemming en interesseverlies. De patiënt voelt zich vaak somber of nerveus en verliest interesse in de dingen waar hij of zijn vroeger wel interesse voor had. Ook slaapproblemen, vermoeidheidsproblemen en besluiteloosheid behoren tot de categorie depressie. Als de depressieve klachten een tijd aanhouden, kan dit leiden tot affectvervlakking. Dat houdt in dat de persoon in kwestie zowel positieve als negatieve gevoelens in mindere mate ervaart.Oorzaken schizofrenie Schizofrenie kan worden veroorzaakt door biologische, sociale en psychologische factoren. Meestal is er sprake van een combinatie van verschillende factoren. Met biologische factoren wordt vooral de aanleg bedoeld, die voor een deel erfelijk is. Iemand met aanleg voor schizofrenie heeft bij bepaalde factoren meer kans op het krijgen van schizofrenie dan iemand zonder aanleg. Schizofrenie zelf is dus niet erfelijk, maar de gevoeligheid voor het krijgen ervan wel. De sociale en psychologische factoren bepalen uiteindelijk of iemand ook daadwerkelijk schizofrenie krijgt. Dit kunnen heftige gebeurtenissen zijn, zoals het overlijden van iemand. Ook kunnen grote veranderingen, stress en het gebruik van drugs een psychose als gevolg hebben, die in ernstige gevallen door kan zetten tot schizofrenie, waarbij de psychose dus steeds terugkomt.Effect op omgeving Iemand met schizofrenie reageert heel anders op zijn of haar omgeving, vooral in psychotische periodes. De patiënt kan heel snel een wantrouwend gevoel hebben. De patiënt kan terugtrekkend gedrag vertonen of zichzelf zelfs isoleren, waardoor communiceren moeilijk wordt. Ook het chaotisch denken heeft invloed op de communicatie; de patiënt kan moeite hebben met begrijpen wat er gezegd wordt, een heel onlogisch antwoord geven of onverstaanbaar gaan ratelen. Het terugtrekkende gedrag en het voor anderen onbegrijpelijke denken, maakt het moeilijk voor de omgeving om de patiënt te bereiken. Hoe de omgeving reageert op en omgaat met de patiënt is heel belangrijk. Iemand met schizofrenie heeft rustige en begripvolle benadering nodig. Als de omgeving onbegripvol, overbezorgd of kritisch naar de patiënt toe is, kan dit invloed hebben op het verloop van de schizofrenie. Er kan dan eerder een psychotische periode optreden.Gevolgen patiënt Iemand met schizofrenie kan hier dus heel erg onder lijden. De patiënt heeft veel last van angstige gevoelens en kan zelfs dingen waarnemen die er niet echt zijn. Ook wordt het contact met de omgeving verslechterd, omdat de patiënt moeilijk te bereiken is. Als de patiënt niet tijdig de juiste ondersteuning krijgt, van een psycholoog, kan de patiënt steeds verder in de psychoses verzinken en het contact met de werkelijkheid compleet verliezen.

Acute blindedarmontsteking symptomen bij kind en volwassene. Waaraan kun je een blindedarmontsteking herkennen? Een beginnende blindedarmontsteking dient zich vaak aan met pijn in de navelstreek, waarna de pijn allengs wegzakt naar de rechter onderbuik. De pijn wordt steeds erger, vooral bij het bewegen, diep ademhalen, hoesten of niezen. De pijn kan aanvoelen alsof je verstopt zit of dat je winden moet laten. Kinderen en ouderen vertonen vaak minder symptomen, waardoor de diagnose moeilijker te stellen is. Een operatieve ingreep is de beste behandeling bij een blindedarmontsteking. Na een blindedarmoperatie blijf je ongeveer 2 tot 5 dagen in het ziekenhuis om te herstellen. Acute blindedarmontsteking symptomenBlindedarmontsteking De blindedarm of appendix is een smal buisvormige zakje of aanhangsel aan de darmen. Wanneer de blindedarm geblokkeerd raakt, kan deze ontstoken raken en dit kan resulteren in de aandoening die bekend staat als blindedarmontsteking of appendicitis. De blindedarm bevindt zich doorgaans op de plek waar de dunne darm overgaat in de dikke darm. Dat is rechtsonder in de buik, maar een afwijkende ligging is soms ook mogelijk aangezien de appendix lang en beweeglijk is. Hierdoor kunnen pijn­klachten zich niet alleen rechtsonder in de buik manifesteren, maar ook middenin of rechts boven in de buik.Vóórkomen Ongeveer 7% van de bevolking krijgt vroeg of laat een blindedarmontsteking. Het komt voor bij mannen, vrouwen, kinderen en volwassenen. De hoogste incidentie doet zich voor tijdens het tweede en derde levensjaar.Oorzaak van een blindedarmontsteking Er is geen duidelijke oorzaak voor blindedarmontsteking. Een blindedarmontsteking zou kunnen ontstaan doordat de verbinding van de blindedarm met de dikke darm wordt afgesloten door fecaal materiaal. Een hard klontje ontlasting kan een de doorgang belemmeren. Vooral kinderen die te weinig vezels eten, kunnen hier last van krijgen. Een afsluiting van de blindedarm kan er voor zorgen dat bacteriën zich vermenigvuldigen en voor een ontstekingsreactie zorgen.Niet erfelijkHet lijkt erop dat blindedarmontsteking niet erfelijk bepaald is. Het is niet overdraagbaar van persoon tot persoon.Symptomen van een blindedarmontsteking Buikpijn en braken Waaraan kun je een blindedarmontsteking herkennen? Een blindedarmontsteking ontstaat over het algemeen vrij plotseling. De klachten beginnen meestal geleidelijk. Een beginnende blindedarmontsteking kenmerkt zich doorgaans met een vage pijn in het midden van de buik en dan vaak ter hoogte van de navel. De pijn verplaatst zich langzaamaan naar de rechter onderbuik in de komende 24 uur. Vaak heeft de persoon last van buikpijn gepaard met misselijkheid en braken, gebrek aan eetlust en koorts. Het aanraken en loslaten van de buik kan flink pijn doen en ook hoesten en lachen kunnen pijnlijk zijn. Bekkenpijn kan ook optreden. Dikwijls is er ook 'vervoerspijn', dat wil zeggen dat de persoon pijn heeft als er bijvoorbeeld met de auto over een verkeersdrempel wordt gereden. Sommigen kunnen last hebben van constipatie, diarree en anderen bemerken geen verandering in de stoelgang. Meestal hebben mensen met een blindedarmontsteking last van een combinatie van deze symptomen.Vroege symptomen Symptomen van een blindedarmontsteking ontwikkelen zich binnen 4 tot 48 uur. Vroege symptomen zijn vaak moeilijk te scheiden van sommige andere aandoeningen, zoals gastro-enteritis (maag-darminfectie). Veel mensen die in het ziekenhuis terechtkomen met verdenking van blindedarmontsteking, verlaten deze met de diagnose gastro-enteritis.Kinderen en ouderen Kinderen en ouderen hebben vaak minder symptomen, waardoor de diagnose minder duidelijk te stellen is en er vaker complicaties optreden. Het blijkt dat oudere mensen en kinderen jonger dan twee jaar en zwangere vrouwen vaak geen pijn in de rechterkant van hun buik hebben.Zwangerschap Veel symptomen zijn vergelijkbaar met allerlei kleine ongemakken tijdens de zwangerschap, de zogenaamde zwangerschapsklachten Deze bestaan uit maagkrampen, misselijkheid en braken. Zwangere vrouwen hebben echter niet altijd de klassieke symptomen van blindedarmontsteking, vooral laat in de zwangerschap. De groeiende baarmoeder duwt de appendix naar boven tijdens de zwangerschap. Dit betekent dat er pijn in de bovenbuik kan voorkomen in plaats van de rechter onderkant van de buik. Zwangere vrouwen met blindedarmontsteking hebben ook meer kans op maagzuur, gasvorming of afwisselende episoden van obstipatie en diarree.Onderzoek en diagnose De arts kan vaak op grond van het verhaal van de patiënt en aan de hand van de symptomen vrij eenvoudig de diagnose acute blindedarmontsteking stellen. Soms is het ziektebeeld minder duidelijk of moeten andere klachten of mogelijke oorzaken worden uitgesloten. In dat geval vindt lichamelijk onderzoek plaats. Ook wordt vaak nog bloed en urine in het laboratorium onderzocht. Een echografisch onderzoek van de buik of een CT-scan of een kijkoperatie (laparoscopisch onderzoek) onder narcose kunnen ook nodig zijn.Differentiële diagnoseErg veel andere aandoeningen hebben soms zeer vergelijkbare symptomen met blindedarmontsteking Het grote aantal differentiële diagnoses is toe te schrijven aan de grote variëteit van de symptomen. Behandeling blindedarmontsteking Antibiotica Niet iedere blindedarmontsteking zal leiden tot een gaatje in de darm (een darmperforatie) en een buikvliesontsteking. Daarnaast is bekend dat sommige blindedarmontstekingen vanzelf genezen of goed met antibiotica zijn te behandelen. Door middel van een echo kan de behandeld arts bepalen welke patiënten hiervoor in aanmerking komen.Operatie In veel gevallen is een operatie de beste behandeling bij een blindedarmontsteking. Deze operatie wordt een appendectomie genoemd. Bij een operatie wordt de ontstoken blinde darm verwijderd, waarmee wordt voorkomen dat deze doorbreekt en een buikvliesontsteking veroorzaakt. Er kan worden gekozen voor een laparoscopische of een open appendectomie, waarbij de blindedarm wordt verwijderd middels respectievelijk een kijkoperatie of een snee rechts in de onderbuik. Voor de chirurgische behandeling van acute appendicitis wordt tegenwoordig de laparoscopische benadering geadviseerd.¹ De meeste patiënten herstellen vrij snel na hun blindedarmoperatie. Door de bank genomen kan de patiënt na één tot vijf dagen worden ontslagen uit het ziekenhuis. In het ziekenhuis krijg je vocht en medicijnen toegediend via een infuus. Het duurt namelijk even voordat de darm weer helemaal goed functioneert. Daarom krijg je aanvankelijk kleine beetjes te eten en te drinken, maar des te sneller de darm herstelt, des te sneller je weer normaal kunt eten. De kans op complicaties (na de operatie) is klein.Preventie Je kunt niet uitsluiten dat je ooit een blindedarmontsteking krijgt, maar er zijn wel maatregelen die je kunt nemen om het risico te verlagen. Appendicitis lijkt minder vaak voor te komen als je veel vezelrijk voedsel eet. Je kunt je vezelinname verhogen door een gezond dieet te volgen dat veel vers fruit en groenten bevat. Voedingsmiddelen die bijzonder vezelrijk zijn, zijn onder meer:Het verhogen van de hoeveelheid vezels in je dieet kan obstipatie voorkomen, mits je daarbij voldoende drinkt. Verstopping is de meest voorkomende oorzaak van appendicitis.Hagelkorrels in de appendix In The Journal of the American Medical Association, dl 114, No. 19, 1940, werd het volgende ziektegeval beschreven. Een man van 32 jaar wordt in het ziekenhuis opgenomen. Het röntgenonderzoek toont in de linker onderbuik veel metaaldeeltjes aan. Een fluoroscopisch onderzoek tezamen met druk op de appendix, doet de aanwezigheid van hagelkorrels vermoeden. De patiënt wordt geopereerd en er worden 38 hagelkorrels en talloze metaalschilfers aangetroffen. Patiënt verorberde elk jaar 10 tot 20 geschoten eenden of patrijzen. De genezing verliep voorspoedig.² Prognose Als je tijdig wordt behandeld, is de prognose goed. Wondinfectie en intra-abdominaal abces zijn potentiële complicaties geassocieerd met appendectomie. Van laparascopische appendectomie is aangetoond dat het de incidentie van algemene complicaties vermindert.Noten:Charles C. van Rossem en A.A.W. (Nanette) van Geloven. Appendectomie: laparoscopisch of open? Ned Tijdschr Geneesk. 2015 7 maart;159(10):A8409 Sluiter, E. Hagelkorrels in de appendix vermiformis van den gastronoom. Ned Tijdschr Geneeskd. 1941;85:96 Lees verder

Buikabces symptomen zijn buikpijn, algeheel ziek zijn, gebrek aan eetlust en koorts. Een buikabces is een verzameling van pus in een niet eerder bestaande holte, die wordt omgeven door ontstoken weefsel in de buik. Een buikabces is een abces in de ruimte die door het buikvlies wordt omgeven. Het kan van invloed zijn op alle abdominale organen, maar het kan zich ook voordoen in de plooien van de darm. De diagnose kan gesteld worden op basis van een vraaggesprek met de arts, lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en eventueel beeldvormend onderzoek. Behandeling van een buikabces bestaat uit het ontlasten van het abces via een buisje (drain) dat via de huid wordt ingebracht. Soms is een operatie nodig om het buikabces te behandelen. Toedienen van antibiotica kan ook nuttig zijn. De prognose is vaak goed, mits je er tijdig bij bent. Soms keert het abces terug. Deze zal dan weer behandeld moeten worden. Wat is een buikabces? Een abces is een een met pus gevulde holte. Abcessen kunnen overal op en in het lichaam voorkomen. Ze worden het meeste aangetroffen op de huid, een zogenaamde 'huidabces'. Een buikabces kan overal in de buikholte voorkomen. Voorkeursplekken zijn:onder het middenrif, een zogeheten 'subfrenisch abces'; aan weerszijden van de dikke darm, een zogeheten 'pericolisch abces;; in de onderbuik en het bekken, bekend als 'bekkenabces'; en achter het buikvlies, een zogenaamde 'retroperitoneaal abces'. Rond de organenAbdominale abcessen kunnen zich vormen in of rond organen in de buikholte, zoals de lever, alvleesklier en nieren. Abdominale abcessen kunnen zich ontwikkelen zonder aanwijsbare oorzaak, maar ze worden vaak veroorzaakt door een bacteriële infectie. Ze kunnen ook optreden na een operatie van of een verwonding aan de buik.Oorzaak van een buikabces Een buikabces kunnen het gevolg zijn van een geperforeerde dikke darm (appendix), een galblaasontsteking, een alvleesklierontsteking, een chronische darmontsteking, diverticulitis of een buikwond. Een buikabces kan ook optreden na een operatie. Een buikabces kan worden veroorzaakt door een bacteriële infectie. De meest voorkomende bacteriën worden gevonden in de darmen. Een daarvan is Escherichia coli of E. coli. Onbehandeld zullen de bacteriën zich vermenigvuldigen en ontstekingen veroorzaken en gezond weefsel aantasten.Risicofactoren van een abces in de buik Buikoperatie, buiktrauma en aandoeningen, zoals diabetes of inflammatoire darmaandoeningen (colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn), kunnen een verhoogd risico geven op een buikabces.Buikabces symptomen Algemene symptomen van een buikabces zijn buikpijn en gevoel van ziek zijn. Veel voorkomende symptomen van een buikabces zijn verder:Klachten die optreden hangen af van de locatie en de grootte van het abces.Diagnose en onderzoek Anamnese en lichamelijk onderzoekNa vraaggesprek met de arts over je klachten (anamnese), zal een lichamelijk onderzoek volgen. Hij zal de temperatuur opnemen en je buik controleren op gevoeligheid. Soms kan het abces worden gevoeld als een massa in de buik.BloedonderzoekDaarnaast kan bloedonderzoek nodig zijn. Bloed kan worden onderzocht op tekenen van infectie. Bijzonder geschikt zijn tests die kijken naar het aantal witte bloedcellen en andere indicatoren van een ontsteking.Beeldvormend onderzoekBeeldonderzoek kan worden gedaan om te controleren of er een abces aanwezig is. Vaak wordt een computertomografie of CT-scan gebruikt. Andere technieken, zoals echografie of magnetische resonantiebeeldvorming of MRI, kunnen ook worden gedaan. Middels beeldvormend onderzoek kan de plaats van het abces en de oorzaak ervan bepaald worden.Buikabces behandeling Antibiotica kunnen helpen bij de behandeling van een infectie die een buikabces heeft veroorzaakt. Maar zodra het abces tot ontwikkeling is gekomen, helpt antibiotica niet zo goed. Een buikabces moet vaak worden gedraineerd om te genezen. Antibiotica voorkomt een infectie door de drainage. Het type antibiotica zal afhangen van hoe ernstig het abces is, je leeftijd, je algehele gezondheid en andere factoren.Percutane drainage Een manier om pus te verwijderen is door middel van percutane drainage. Dit is een ingreep waarbij via de huid (percutaan) een naald of buisje in het abces wordt gebracht, waarna deze ontlast wordt. Je krijgt daarbij een lokaal anestheticum om je te helpen ontspannen en pijn te voorkomen.Operatieve ingreep Een andere manier om het abces te draineren is met een operatie. Hierna wordt de buikholte grondig gespoeld en drooggedept. Middels een operatieve ingreep kan tegelijk de onderliggende oorzaak behandeld worden.Voedingssonde Terwijl je wordt behandeld voor een buikabces, kan je nutritionele ondersteuning nodig hebben. Dit kan door een voedingssonde. Dit is een dun, flexibel slangetje dat je je neus, keel, slokdarm en maag in de dunne darm wordt geplaatst.Prognose Het resultaat van de behandeling hangt af van de oorzaak van de infectie en hoe de behandeling is ingezet. Adequate en vroegtijdige behandeling geeft een gunstig resultaat. Een recidief is echter niet uit te sluiten.Mogelijke complicaties Complicaties zijn onder meer:Terugkeer van het abces; Openbarsten van een abces; Verspreiding van de infectie naar de bloedbaan (sepsis); en Wijdverbreide infectie in de buik. Lees verder

Nierpijn of pijn aan de nieren duidt vaak op pijn in de nierstreek of pijn in één van beide flanken. Een mens heeft twee nieren, die te beschouwen zijn als filters die non-stop het bloed zuiveren. De nieren zijn in feite afvalverwijderaars; de nieren zijn onze belangrijkste uitscheidingsorganen. De nieren verwerken dagelijks zo'n 1.750 liter bloed en verwijderen afval en overtollig water. Het product dat zo ontstaat, wordt 'urine' genoemd. Dit wordt verscheidene malen per dag uitgescheiden door te plassen. De nieren zijn boonvormig, hebben ongeveer de grootte van een vuist, zijn 12 cm lang, 7 cm breed en 3 cm dik. De nieren bevinden zich aan de rugzijde boven de taillelijn. Nierpijn kan zowel links als rechts of aan beide zijden worden gevoeld. Wat is nierpijn en waar kan nierpijn op duiden? NierpijnNierpijn of pijn aan de nieren De nieren hebben niet alleen een zeer goed aanpassingsvermogen, maar ook een enorme (verwerkings)capaciteit. Een mens kan ook met één nier goed functioneren. Vaak ontstaan er pas klachten als de capaciteit van de nieren nog maar zo'n dertig procent is. Dit gaat vaak gepaard met andere symptomen, zoals bloed bij het plassen en vochtophoping.Als mensen denken dat ze last hebben van nierpijn, dan duidt dit vaak op pijn in de nierstreek of pijn in één van beide flanken, wat wijst op pijn in de rug ofwel het gebied tussen de onderste ribben en de billen. Pijn in de flank betekent niet noodzakelijkerwijs dat het afkomstig is van de nier. Andere oorzaken van pijn in de flank omvatten spierspanning, degeneratieve ziekten van de lumbale wervelkolom, een breuk of fractuur van een wervel of infectie van de wervelkolom, gordelroos en problemen aan de achterkant van het bekken. (Pijn in de omgeving van het bekken of bekkenpijn is een courante klacht gedurende de zwangerschap.) De meest voorkomende oorzaken van pijn aan de nieren zijn urineweginfecties en nierstenen.Nierpijn symptomen Nierpijn en rugpijn zijn vaak moeilijk van elkaar te onderscheiden, maar nierpijn wordt meestal dieper en hoger in de rug (en onder de ribben) gevoeld, terwijl rugpijn meestal meer in de onderrug gevoeld wordt. Nierpijn kan gepaard gaan met de volgende symptomen:Verslechtering van de nierfunctieAndere symptomen die kunnen optreden als de nierfunctie steeds meer aangetast is, zijn:Mogelijke oorzaken pijn aan de nieren, nierstreek en rugpijn Hieronder bespreken we de meest voorkomende oorzaken van nierpijn. De lijst van mogelijke oorzaken is niet uitputtend.Nierpijn door nierletsel De nier kan pijnlijk zijn als gevolg van nierletsel. Nierletsel wordt dikwijls veroorzaakt door stomp geweld door een ongeval met een motorvoertuig, een val of een ongeval tijdens het sporten. Een schot- of steekwond kan voor diep nierletsel zorgen.Nierpijn door nierbekkenontsteking De nier kan pijnlijk zijn als gevolg van een infectie. Een acute nierbekkenontsteking wordt 'acute pyelonefritis' genoemd. Het nierbekken is de holte in de nieren waarin de urine terechtkomt. Een nierbekkenontsteking wordt vaak veroorzaakt door bacteriën die opstijgen vanuit de blaas en meestal ligt er een niet opgemerkte of verwaarloosde blaasontsteking aan ten grondslag. Veel voorkomende symptomen van een nierbekkenontsteking zijn pijn aan één of beide zijden van de rug, wat vaak uitstraalt naar de geslachtsorganen en onderrug, (hoge) koorts en rillingen en algehele malaise.Nierpijn door nierbloeding Een nierbloeding kan verschillende oorzaken hebben, zoals:iatrogeen (dat wil zeggen veroorzaakt door medische handelingen), door bijvoorbeeld een nierbiopsie (een medisch onderzoek waarbij met een dunne naald wat weefsel uit de nier wordt gehaald), door plaatsing van een PCN (percutane nefrostomie drain) na niertransplantatie; stollingsstoornis; trauma (zie boven); of maligniteit. Nierpijn door nierstenen Nierstenen vormt een andere veel voorkomende oorzaak van pijn in de flank, maar door nierstenen veroorzaakte pijn doet zich meestal niet voor in de nier. Integendeel, de pijn van nierstenen ontstaat meestal doordat de niersteen een deel van de urinewegen blokkeert. Vaak betreft dat de ureter die de nier met de blaas verbindt. Er ontstaat dan koliekpijn, dat is een krampende pijn van wisselende intensiteit die zich aanvalsgewijs manifesteert in de rug en kan uitstralen naar onderbuik, de zijkant van de buik en lies. Deze pijn gaat gepaard met bewegingsdrang. Misselijkheid en braken komen ook vaak voor. Bloed in de urine en frequent en pijnlijk urineren zijn andere symptomen die kunnen duiden op nierstenen.Andere oorzaken van nierpijn of pijn in de nierstreek Andere mogelijke, maar minder vaak voorkomende, oorzaken van nierpijn zijn onder meer:polycystische nierziekte, waarbij zich in één of (meestal) beide nieren vele cysten vormen; hoefijzernier (een aangeboren afwijking van de nier, die ontstaat tijdens de zwangerschap wanneer de foetus zich ontwikkelt); nierkanker; renale hypertensie, waarbij de bloeddruk is verhoogd doordat de nieren minder goed functioneren. Ziekte van Fabry De ziekte van Fabry is een erfelijke en geslachtsgebonden ziekte. De oorzaak is een tekort (of een defect) aan het enzym Galactosidase A. Het gevolg is dat bepaalde stoffen (glycolipiden) niet worden afgebroken en er een stapeling optreedt van vetachtige stoffen in de cellen van de vaatwand, spieren en zenuwen. Die stapeling leidt tot problemen met bepaalde organen, zoals de huid, lever, hart, oog, zenuwstelsel, hersenen, maag-darmkanaal, maar ook de nieren. De schade aan nieren kan zulke ernstige vormen aannemen dat deze niet goed of zelfs helemaal niet meer functioneren (nierinsufficiëntie of nierfalen).De eerste ziekteverschijnselen die Fabry-patiënten vaak merken zijn pijnklachten in handen en voeten (acroparesthesieën). Deze klachten treden meestal op bij koorts en soms bij inspanning (bijvoorbeeld bij sporten). Vaak worden ze uitgelokt door warm weer of stress, maar ze kunnen ook spontaan optreden. Vroege klachten van de ziekte van Fabry kunnen ook klachten aan maag en darmen zijn, variërend van mild tot zeer ernstig. De klachten doen zich onder meer voor in de vorm van pijn na het eten, diarree, misselijkheid en braken.Wanneer medische hulp inschakelen bij pijn aan de nieren? Als je pijn in de flank ervaart wat gepaard gaat met koorts of bloed in de urine, is het belangrijk om onverwijld medische hulp in te schakelen. Je moet ook een arts raadplegen als de pijn in de flank ernstig is of persisteert, of als je symptomen hebt die wijzen op een urineweginfectie zonder pijn in de flank. Als je zwanger bent en pijn ervaart aan de nieren, moet je direct contact opnemen met je huisarts.Diagnose en onderzoek De arts zal meestal een anamnese (vraaggesprek) en lichamelijk onderzoek doen. Vaak zal de arts ook bloedonderzoek en urineonderzoek laten verrichten. Een gescheurde nier kan worden vermoed als je een traumatisch letsel aan de onderrug hebt meegemaakt.Beeldvormend onderzoekBij beeldvormend onderzoek van de nieren wordt een plaatje van de nieren gemaakt. Voorbeelden van beeldvormend onderzoek zijn:Een echo, gemaakt met geluidsgolven; Een CT-scan met contrastmiddel (CT-scan IVP); Een nierscintigrafie, waarbij je een kleine hoeveelheid radioactieve stof via een injectie in de arm krijgt toegediend hetgeen de nieren zichtbaar maakt op speciale foto's; Een mictiecystogram, waarbij foto's worden gemaakt van de blaas en de urinewegen tijdens het plassen. Als nierstenen worden vermoed, wordt bijvoorbeeld een CT-scan gemaakt. Met een röntgenfoto van de buik en een echo van de nieren is het soms ook mogelijk om te bepalen waar de nierstenen zich precies bevinden.Behandeling van pijn aan de nieren De behandeling van nierpijn is afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de pijn. Nierstenen die pijn veroorzaken, worden vaak behandeld met pijnstillers. Deze middelen verlichten de pijn en niet de onderliggende oorzaak van pijn. Als een niersteen niet spontaan uitgeplast wordt, zal deze verwijderd moeten worden. In dat geval zal de uroloog bepalen welke techniek daarvoor het meest geschikt is. Infecties, zoals urineweginfecties en nierbekkenontsteking, vereisen meestal een behandeling met antibiotica in aanvulling op pijnstillers.Andere oorzaken van pijn in de flank kunnen soms ook behandeld worden met pijnmedicatie en zo nodig andere medicatie. In ernstige gevallen is nierdialyse nodig, wanneer je nieren zelf niet meer in staat zijn om je bloed goed schoon te filteren.Invloed van alcohol op de nieren Op zichzelf genomen is alcohol niet schadelijk voor je nieren, tenzij je excessief drinkt waardoor je lever de afbraak van alcohol niet aankan en alcohol —evenals de andere giftige afvalstoffen— te lang in het bloed circuleren. Dit kan op een gegeven ogenblik schadelijk zijn voor alle organen, en dus ook voor de nieren. De nieren kunnen hierdoor minder goed gaan werken. Een verminderde werking van de nieren wordt nierinsufficiëntie genoemd. Lees verder Reacties Colijn, 30-08-2018 00:17 #6Ik ben zes dagen geleden gevallen met mijn linkergedeelte van mijn onderrug (waar de onderste ribben nog vast zitten) op stoel. Vanaf dat moment blijf ik veel last houden van pijn in de streek van mijn linkernier. Ik ben naar de huisarts geweest die zei dat ik ribben gekneusd heb. Op zijn advies gebruik ik nu 8 paracetamol, 4 tramadol, en 2 naproxen. Nu heb ik nog veel pijn en dikke enkels. Wat moet ik nog meer doen? Shelly, 21-03-2017 07:58 #5Ik heb al een maand last van pijn in mijn rechterzij/onderrug dat doortrekt naar mijn lies. Kan soms bij moeite mijn rechterbeen omhoog doen, en doet nu zelfs pijn bij het ademen. Heb al elke zalf & sprays geprobeerd en niets helpt.Al paar keer bij de dokter vermeld maar zij zeggen steeds afwachten. Reactie infoteur, 22-03-2017Het lijkt mij verstandig als nader onderzocht wordt wat de oorzaak is van de pijn. Vraag eventueel een second opinion aan bij een andere huisarts. Matje, 20-04-2016 23:48 #4Ik heb sinds paar dagen pijn aan onderrug (zijkant), verdraagzaam maar constant aanwezig. Vooral linkerkant- maandenlang al kriebelhoest- enorme jeuk aan benen- futloos- bij hoesten urineverlies en ben pas 30 jaar- maagpijn en winderigheidMaar alles blijft vaag waardoor ik niet naar dokter ga? Reactie infoteur, 30-04-2016Bij dergelijke klachten die aanhouden, is het verstandig om wel naar de huisarts te gaan. De huisarts kan bekijken wat er aan de hand is en zo nodig een behandeling instellen of u verwijzen naar een specialist. Eel, 27-10-2015 11:59 #3Ik ben bezig met de voorbereidingen voor een sapvastenkuur. Drink geen koffie meer (hou volgens mij daardoor vocht vast?) eet geen suiker en vlees. Drink wel veel water en kruidenthee. Volgende week wil ik dan alleen nog groenten en fruit sap drinken. Ik heb sinds vandaag zo'n rot gevoel in mijn rug en linker flank. Enig idee of het een met het ander te maken kan hebben? Reactie infoteur, 30-10-2015Gedurende het vasten put het lichaam uit zijn voorraden, wat een zuiverend effect op lichaam en geest heeft. Het is daarbij belangrijk om veel te drinken: kruidenthee, fruit- en groentesappen, groentebouillons en natuurlijk water. Op deze wijze elimineert het lichaam de toxines (gifstoffen) die in het lichaam aanwezig zijn. Als resultaat draaien een aantal organen die voor de verwerking van de afvalstoffen zorgen die het lichaam produceert (zoals nieren en lever), overuren.Toch is het niet gezegd dat uw klachten in direct verband staan met vasten. Als bijvoorbeeld een blaasontsteking langer blijft bestaan kan je koorts krijgen en pijn in je rug. Uiteindelijk kan het leiden tot een pijnlijke nierbekkenontsteking. Raadpleeg bij medische problemen en/of vragen altijd een arts. Stephanie, 20-10-2015 04:32 #2Ik heb sinds gisterochtend enorme pijn in mijn rechter zij, dat is erger geworden en nu ook in de onderrug en andere zij. Ik ben misselijk, huilerig en ik kan nu (half 5 's ochtends) nog steeds niet slapen van de pijn. Ik moet ook steeds naar de WC, mijn plas heeft geen bloed erbij maar het is wel troebel. Moet ik naar een dokter? Reactie infoteur, 20-10-2015Dat is inderdaad heel verstandig om te doen. Maak direct een afspraak met de huisarts en stel dit niet (langer) uit. De huisarts kan bekijken of er bijvoorbeeld sprake is van een nierbekkenontsteking. Bij een nierbekkenontsteking wordt u plotseling ziek met:- hoge koorts (in het begin of bij ouderen kan de koorts ontbreken) en koude rillingen;- misselijkheid;- pijn in uw rug of zij, aan één of beide kanten; en- mogelijk troebele plas of bloed in de plas.Ook kunt u klachten van een blaasontsteking hebben, zoals pijn bij plassen, vaak kleine beetjes plassen en mogelijk pijn in de onderbuik.U moet uw (ochtend)urine opvangen en laten onderzoeken bij de huisarts. H. J. W. Ebbelinghaus, 02-05-2015 05:08 #1Ik heb er al veel over gelezen maar ik kan nergens iets vinden of Viagra of Kamagra of een ander stimulerend middelschadelijk is voor prostaat of nieren.Bij voorbaat hartelijk dankHenk Reactie infoteur, 10-06-2015De bijsluiter vermeldt het volgende: "Sommige patiënten die alfablokkertherapie krijgen voor de behandeling van hoge bloeddruk of prostaatvergroting kunnen mogelijk duizelig of licht in het hoofd worden, wat kan worden veroorzaakt door lage bloeddruk bij snel rechtop gaan zitten of gaan staan. Bepaalde patiënten hebben deze symptomen ondervonden bij gelijktijdig gebruik van VIAGRA met alfablokkers. De kans hierop is het grootst binnen 4 uur na inname van VIAGRA. Om de waarschijnlijkheid dat deze symptomen zich voordoen te verkleinen, dient uw dagelijkse dosis alfablokker constant te zijn voordat u met het gebruik van VIAGRA begint. Mogelijk zal uw arts u een lagere startdosering (25 mg) VIAGRA voorschrijven." Daarnaast zijn er speciale voorzorgen voor patiënten met nier- of leverproblemen: "U dient uw arts te vertellen of u nier- of leverproblemen heeft. Uw arts kan besluiten om u een lagere dosis voor te schrijven."

Er zijn steeds meer thuiswonende ouderen. Ouder worden heeft zo zijn voordelen. U hebt levenservaring, krijgt pensioen, hoeft meestal niet meer dagelijks naar het werk, krijgt vaak kleinkinderen om van te genieten, enzovoort. Allemaal leuk, maar er zitten ook nadelen aan, want de ouderdom komt geleidelijk aan met gebreken en die zorgen vaak voor grote problemen. De politiek en de zorg leveren echter steeds minder oplossingen en verwachten van u dat u zo lang mogelijk in uw eigen huis blijft wonen. De meeste ouderen vinden dat ook niet echt erg, maar zodra iemand valt, iets breekt of erg ziek wordt, moeten er toch snel oplossingen gezocht worden. Het is dan ook van het grootste belang dat de ouderen zelf, hun familieleden en vrienden, samen ervoor zorgen dat het huis waarin ze wonen, ook veilig is. Thuiswonende ouderen die alleen zijn Veel ouderen staan alleen en moeten het maar in hun eentje uitzoeken. Vooral ouderen zonder kinderen of andere betrokken familieleden hebben het vaak zwaar. Vooral als er grote ongemakken opduiken, zoals een gebroken voet, een gebroken pols of arm of een noodzakelijke operatie. Dan is een thuiswonende, alleenstaande oudere toch heel beperkt in zijn/haar zelfstandigheid. Douchen, haren wassen, de gang naar het toilet enzovoort, kunnen onoverkomelijke problemen worden.Een tijdelijke oplossing Vaak is een korte logeerpartij in een kamer van het verpleeghuis een mogelijke oplossing, maar daar is niet altijd plaats. Toch is er ook dan wel iets aan te doen en kan de oudere ook thuis vaak geholpen worden. Denk aan een poetshulp, wat hulpmiddelen uit de zorg en bijvoorbeeld iemand van de buurtzorg, die 's ochtends en 's avonds de patiënt komt aan- en uitkleden. Misschien kan een familielid wat eten brengen, of kunnen er maaltijden bezorgd worden. Met een 's morgens gezette thermoskan koffie of thee komt een patiënt de dag wel door en ook de boterhammen kunnen 's morgens klaargemaakt worden. Zolang het verstand niets mankeert en de oudere zelf prijs stelt op zijn/haar zelfstandigheid, is daar ook niets mis mee.Samen ouder worden Het is niet iedereen gegeven, maar stellen die samen oud worden hebben altijd nog iemand waar ze op terug kunnen vallen. Ook al mankeren beide partners iets, dan nog kunnen ze elkaar vaak helpen. Ze kunnen elkaars mantelzorger zijn. Het gevaar schuilt er echter in dat het de een of de ander wel eens te zwaar kan worden. Een oudere heeft immers ook een oudere als partner en daar houdt niet altijd iedereen rekening mee. Beide partners op leeftijd hebben aan kracht ingeboet en moeten zich ervan bewust worden dat er op tijd oplossingen gezocht moeten worden.Zoek tijdig een poetshulp Een poetshulp is een van de mogelijkheden om het leven van een oudere gemakkelijker te maken. U moet op leeftijd immers niet meer de vloer gaan schrobben of op een huishoudtrap gaan staan om de ramen te zemen. Een poetshulp die u zelf betaalt kost vaak niet veel meer dan een poetshulp via aangevraagde zorg.Op tijd hulp zoeken Het is dan ook verstandiger om zelf iemand te zoeken die u kunt opdragen wat u gedaan wilt hebben, dan een hulp via de zorg aan te vragen, die aan bepaalde regels gebonden zijn aangaande wat ze mogen doen en wat niet. Begin echter op tijd te zoeken, want als u dat pas gaat doen als u het echt niet meer kunt bolwerken, moet u nemen wat er mogelijk is en hebt u minder keuze.Het huis aanpassen Denk bij elke normale verbouwing van uw huis ook aan de toekomst en pas alvast aan wat binnenkort toch noodzakelijk zal zijn. Er zijn veel dure, maar ook veel goedkope middelen om uw huis aan uw veranderende situatie aan te passen. Denk bijvoorbeeld aan drempelhulpen, die u helpen om gemakkelijk met een rollator of rolstoel in de aangrenzende ruimte te komen.Wandbeugels voor meer veiligheid Ook wandbeugels in badkamer en toilet zijn snel aangebracht, mist ze tegen een stevige muur geplaatst kunnen worden. Een toiletverhoging met armleuningen kan een uitkomst zijn. Ook een douchestoel is prettig als u niet meer zo lang kunt staan. Een tweede trapleuning, een traplift en stroeve traptreden zijn mogelijkheden om zo lang mogelijk op een veilige manier van de bovenverdieping gebruik te kunnen maken.Beneden blijven wonen Voor wie echt niet meer naar boven kan zijn er mogelijkheden om de benedenverdieping aan te passen. Er zijn units met douche en hoog toilet die u gewoon achter het huis kunt laten plaatsen. Vaak kan ook een gedeelte van de woonkamer met een scherm of met schotten afgesloten worden van de rest, waardoor beneden een slaapkamer ontstaat. Hebt u een rolstoel, verwijder dan eventuele tapijten en laat de meubels aan de kanten plaatsen, zodat u overal gemakkelijk kunt komen. Zet dan ook in de keuken zoveel mogelijk alles dat u nodig hebt om koffie, thee en eten te maken zoveel mogelijk binnen handbereik bij elkaar. Op die manier bent u minder afhankelijk en kunt u zo lang mogelijk uw eigen gang gaan.Blijf zo actief mogelijk, maar vraag hulp als het nodig is Probeer zo lang mogelijk actief te blijven en doe de dingen die u nog kunt doen, maar vermijd te grote risico's. Merkt u dat u niet meer zo zeker op uw benen staat en moeite hebt om naar het winkelcentrum te lopen, neem dan een rollator voordat u valt. Wees ook niet bang om iemand te vragen voor het halen van de wekelijkse boodschappen. Als u die persoon iets daarvoor betaalt en zorgt dat diegene die boodschappen ook bij een of twee winkels kan halen, zal het niet snel een probleem worden. Een helper die uw boodschappen bij diverse speciaalzaken moet gaan halen, houdt dat echter niet lang vol.Maak gebruik van de technische en elektronische mogelijkheden Wie niet al te krap in het geld zit heeft nog meer mogelijkheden. Er zijn tegenwoordig mogelijkheden om vanuit uw plekje in de woonkamer alle gordijnen, rolluiken en zonweringen in en om huis met een druk op de knop te sluiten. Ook het licht en de temperatuur kunnen op die manier geregeld worden.Een camera verhoogt de veiligheid Camera's en rookmelders kunnen eveneens op het systeem aangesloten worden. Vooral een camera is gemakkelijk. U kunt binnen al zien wie er voor de deur staat en als u het niet vertrouwt, doet u gewoon niet open. Veiligheid gaat voor alles. Zelfs de bediening van deuren en hekken is vanuit een punt te regelen en de mogelijkheden worden nog steeds meer uitgebreid. Die mogelijkheden zijn een uitkomst voor wie slecht ter been is, maar zijn jammer genoeg nog steeds niet echt goedkoop. Mocht u iets willen aanpassen, kijk dan eens op de computer naar het onderwerp Domotica.Met meer digitale mogelijkheden letten op uw veiligheid Naast dit alles biedt ook de computer goede mogelijkheden en het is dan ook verstandig om te zorgen dat u daar vertrouwd mee bent. Vanuit uw computer, laptop of iPad kunt u niet alleen allerlei bestellingen, zoals uw wekelijkse boodschappen of hulpmiddelen voor de zorg bestellen, maar u kunt ook informatie zoeken en contacten onderhouden met anderen, waardoor u minder eenzaam bent.Mailen is goedkoper dan telefoneren Het is (de aanschaf niet meegerekend) goedkoper dan de telefoon en via bepaalde instellingen kunt u de gesprekspartner ook zien. Bepaalde contacten kunt u dagelijks bijhouden en zo wordt het ook door anderen meteen opgemerkt als er iemand ziek is. U kunt elkaar helpen gezond te blijven door actief op internet te blijven.Ouder moeten worden in verpleeghuizen Verpleeghuizen zijn er in de toekomst alleen voor mensen die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Meestal gaat het dan om een dementerende oudere of iemand die vanwege zware handicaps of hoge ouderdom niet meer alleen thuis kan wonen. Van alle andere ouderen wordt verwacht dat ze zich met de huidige hulpmiddelen en mogelijkheden zelf thuis kunnen redden. Neem dus op tijd maatregelen en haal informatie bij instanties die u raad kunnen geven. Ook het internet is een goede vraagbaak voor degenen die op zoek willen gaan.Zo lang mogelijk kunnen genieten van het leven De meeste mensen willen graag zo lang mogelijk in hun eigen huis blijven wonen. Met de diverse mogelijkheden is dat ook in de meeste gevallen goed te regelen, maar wees verstandig. Neem maatregelen om niet eenzaam te worden. Zoek zelf contact met anderen via het internet of, als dat niet mogelijk is, via de telefoon. Leer om te gaan met de digitale hulpmiddelen en probeer zoveel mogelijk te genieten van wat het leven nog biedt.Als u het kunt opbrengen: wees positief Bij positief ingestelde ouderen die veel interesse in anderen tonen, komt iemand graag op bezoek en daar hebt u dan zelf ook weer profijt van. Soms klagen ouderen dat ze zoveel alleen zitten en er niemand van familie of vrienden naar hen omkijkt. Het gaat dan vaak om mensen die alleen klagen, zodra er iemand op bezoek komt. Het is niet erg als u eens klaagt over uw gezondheid, maar probeer gesprekken met bezoekers luchtig te houden. Bij ouderen die gezellig zijn, goed kunnen luisteren en een grap kunnen verdragen, gaan mensen graag op bezoek. Lees verder

Witte bloedcellen (leukocyten) zijn relatief groot en niet zo talrijk als de rode bloedcellen (erytrocyten). De verhouding is ongeveer 1 leukocyt op de 700 erytrocyten. Leukocyten zijn uitermate belangrijk voor het immuunsysteem. Een wonderlijke eigenschap van bepaalde witte bloedcellen is dat ze zich tussen de cellen van de vaatwand door kunnen wurmen en aldus indringers in de weefsels elimineren (fagocytose). Bacteriën, stofdeeltjes en dode lichaamscellen... niets is veilig voor de allesverslindende witte bloedlichaampjes. Ze worden ook wel de soldaten van het bloed genoemd. InhoudSoorten leukocyten Witte bloedcellen kunnen op veel manieren worden onderverdeeld, bijvoorbeeld op basis van de aan- of afwezigheid van granulen in hun cytoplasma. Granulen, voorzien van een eigen membraan, zijn onder meer belangrijk voor het immuunsysteem en het katalyseren van immuunresponsen. Het aantal leukocyten varieert tussen de 4000 en 8000 per mm³. Vooral bij infecties zijn ze zeer sterk vertegenwoordigd in het bloed. In het algemeen is leukocytose een reactie op een schadelijk agens, zoals een ontsteking, maar bijvoorbeeld ook een bloeding of necrose. Dat heet leukocytose. De drie belangrijkste soorten witte bloedlichaampjes (leukocyten) zijn:Granulocyten Deze leukocyten zijn 8 tot 10 micrometer groot en hebben een hoefijzervormige kern. Bovendien is hun protoplasma korrelig. Ze worden in het rode beenmerg aangemaakt en om die reden myeloïde cellen genoemd.Lymfocyten Deze witte bloedcellen zijn ongeveer 8 micrometer groot en hebben een ronde kern. De aanmaak of beter gezegd rijping van deze cellen vindt plaats in de lymfeklieren en in de milt, waarbij de voorlopers zich in het rode beenmerg ontwikkelen, zoals de monocyten. Hierdoor worden ze ook wel lymfoïde leukocyten genoemd. Ze zijn vooral te vinden in het lymfestelsel en spelen een grote rol in de aanmaak van antistoffen.Monocyten Deze leukocyten hebben fagocytose als hoofdtaak en zijn ongeveer 10 micrometer groot.Onderverdeling van granulocyten Vooral de granulocyten hebben fagocyterende eigenschappen. Op basis van de granulen maakt men onderscheid tussen:Neutrofiele granulocyten Hun protoplasma is paars. De voornaamste taak is fagocytose.Eosinofiele granulocyten Ze zijn rood van kleur en spelen een belangrijke rol bij verschillende allergische reacties. Hun aantal is dan sterk verhoogd.Basofiele granulocyten Ze onderscheiden zich door hun blauwe kleur. In deze bloedcellen wordt onder andere het histamine opgeslagen. Deze granulocyten worden dus eveneens actief als er ergens in het lichaam allergische reacties ontstaan.Fagocytose Lymfocyten zijn zeer beweeglijk. Van de vier hoofdgroepen hebben onder andere de NK-cellen een belangrijke functie in de afweer tegen pathogene kiemen. Granulocyten zijn voortdurend onderhevig aan een soort metamorfose, wat wil zeggen dat ze onophoudelijk van vorm veranderen. Door middel van ‘schijnvoetjes' maken ze uitstulpingen terwijl ze op jacht zijn naar 'ongerechtigheden' in het bloed en in de weefsels. Dat wordt ook wel fagocytose genoemd. Met name de granulocyten, de monocyten en de cellen van Küpfer in het reticulo-endotheliale systeem zijn hiervoor uitstekend toegerust.Belangrijkste kenmerken Fagocytose bestaat uit drie hoofdkenmerken:De betreffende leukocyten kunnen zich zelfstandig verplaatsen, wat ook wel amoeboïede beweging wordt genoemd, zoals amoeben dat plegen te doen. Met behulp van schijnvoetjes zijn ze in staat door de celwand heen te dringen. Leukocyten ruimen bacteriën, dode lichaamscellen en stofdeeltjes op. Ze omhullen de binnendringers en verteren ze. Bloedbeeld Differentiëren is een laboratoriumterm. Daarmee wordt bedoeld het bepalen van de verhouding tussen de aantallen van de verschillende soorten leukocyten. Dat wordt bloedbeeld genoemd. Sommige ziekten kenmerken zich door karakteristieke verschuivingen in het bloedbeeld. Bij kinkhoest worden in het bloed bijvoorbeeld relatief meer lymfocyten aangetroffen. Aldus hebben verschillende (infectie)ziekten vaak een zeer karakteristiek bloedbeeld.Belangrijkste kenmerken van witte bloedcellen (leukocyten) Fagocytose is een van de meest opmerkelijke functies van bepaalde witte bloedcellen, waardoor ze ook buiten de bloedbaan zeer effectief zijn in het elimineren van lichaamsvreemde stoffen.AanmaakHet rode beenmerg is de kraamkamer van de granulocyten en monocyten. Lymfocyten worden in rode beenmerg aangemaakt en komen in het lymfatisch systeem tot rijping.AantalPer microliter bevat het bloed ongeveer 6000 witte bloedlichaampjes. Hun aantal varieert door bepaalde aandoeningen en als er een infectie ontstaat.KenmerkenGranulocyten hebben een korrelig protoplasma (granulen). Jonge cellen kenmerken zich door een staafvormige kern, bij oudere cellen is de kern min of meer segmentvorming. Deze leukocyten wurmen zich door weefselspleten en de wand van haarvaatjes heen. Lymfocyten hebben een grote, ronde kern. Ze scheiden chemische stoffen (cytokinen) af waarmee lichaamsvreemde deeltjes worden geëlimineerd. Bovendien hebben ze een regulerende functie bij immuunreacties. De monocyten zijn de grootste leukocyten. Dankzij hun gedaanteverwisselingen kunnen ze in de weefsels door dringen en ruimen daar celresten, bacteriën, enzovoorts op.FunctieFagocytose is de belangrijkste taak van granulocyten en monocyten. De lymfocyten maken antilichamen aan.LevensduurMonocyten worden na ca. 15 uur vervangen. De levensduur van lymfocyten varieert tussen enkele weken en maanden. Granulocyten houden het in het bloed al na 4-5 uur voor gezien, in de weefsels wat langer. Lees verder